Sinds het album "Endless Love" in 2014 is Sivert Hoyem voor mij een artiest om goed te volgen. Ik wist toen nog niet dat hij daarvoor in Madrugada zat. Een band waarvan ik het debuut album "Industrial Silence" al behoorlijk goed vond. Sinds 2004 maakt hij solo albums.

Het heeft dus even geduurd voor ik hem ontdekte, maar het heeft volgens mij ook wel een tijd geduurd voor hij buiten Noorwegen voet aan wal kreeg. Inmiddels toert hij heel Europa door.

Wat me vooral aantrekt is de stem. De stem van Sivert Hoyem is een genot om naar te luisteren en dat heb ik niet snel met een mannen stem. Daarbij is zijn muziek ook een heel mooi platform voor z'n stem, een zeer goede combinatie. De muziek ligt lekker in het gehoor zonder plat te zijn of hoorbaar te veel te streven naar radio adoptie. Daarbij heeft het wel evergreen kwaliteiten. Muziek om lekker van te genieten.

De muziek is meestal vrij georkestreerd aangezet, maar heeft bijvoorbeeld ook een ballad als "It Belongs to Me". De stem en de akoestische gitaar samen zijn een genot om te horen. De pijn is voelbaar. De sfeer wordt mooi versterkt door de smaakvolle omlijsting.

Dat is wel de rode draad, de stem en de fijne smaakvolle productie. Een tikkeltje rock-achtig, maar vooral muziek met veel mooie accenten.