Soms zijn dingen bedoeld om te gebeuren. Dat begon met het horen van de single "Gypsy" van Uriah Heep een paar weken geleden. Dit nummer ken ik m'n hele leven al van het live album "Uriah Heep live" uit 1973. Maar deze studioversie had ik nog nooit gehoord en het verraste me hoe goed ik het vond.

Mijn referentie is dus "Uriah Heep live" welke ik via m'n buurjongen had leren kennen. Eerst met grote schrik vanwege de "herrie", niet veel later als trotse eigenaar van het dubbelalbum. Ik heb hem menig keer loeihard en overstuurd afgeluisterd, zo moest dat toen.

Toch is het verder ontdekken van Uriah Heep er nooit van gekomen. Het was later toch een beetje een foute band op de een of andere manier. Gek hoe dat gaat.

Toeval of niet, een paar dagen later zie ik dat Uriah Heep naar Alkmaar komt! Dat is dichtbij, dus heb ik "Hanzel" geraadpleegd en hij had er ook wel zin in. We gingen!

Na een goede voorbereiding en wat fijne oude rockmuziek van de Victorie zaal-DJ als opwarmertje, kwamen de heren dan op het podium. De opener werd "Gypsy", kon het toepasselijker?

Het hakte er meteen weer in, het was zelfs overweldigend. Het "Uriah Heep live gevoel was meteen aanwezig. Kicken hoor!

Bernie Shaw is een geweldige frontman. Het drumwerk van Russell Gilbrook fenomenaal en de overtreffende trap werd overtroffen door Mick Box op gitaar. Hij kan het zelfs zonder de gitaren aan te slaan. Daarbij zet Phil Lanzon het klassieke Hammondgeluid perfect neer en is de bas van Davey Rimmer heftig te noemen.

Jammer natuurlijk dat David Byron (RIP) of Ken Hensley niet meer te bewonderen zijn, maar qua muziek was dat verlies absoluut niet te merken. Zoals "Gypsy" me een paar weken eerder verrast heeft, heeft de band me deze hele avond verrast. Elke beginnend band zou eens in de keuken van deze oude rockers moeten kijken. Hier valt iets te leren.

Tussen de songs door werd ons voorgehouden dat we het geluk hadden om deze week een extra vrijdagavond te hebben. Leuk dacht ik tot ik thuis nog even het aloude live album opzette. Oh ja, daar werd toen ook iets over vrijdag gezegd, "Hello, how are you ... fridaynight in Birmingham, etc ...", het fenomenale beginstukje van het album. Hoe kon ik het vergeten. Dat was niet voor niets!

Het was dus een geweldige avond met als geweldige afsluiter "Easy Livin' ". Ja, dat was het wel even, dat moest gewoon zo zijn.