Het aanbod

Welke muziek vind je deze keer onder de aankondiging "Draaitafel" Dingen". Wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het verhaal

Wat kan je doen in een week? Niet genoeg, want de laatste ""Draaitafel" Dingen" is al bijna een maand geleden. Als je dan ook nog 2 "Op de "Draaitafel"" publicaties verder bent, begint de voorraad bespreekbare albums bijna onoverzichtelijk te worden. Er staan er op dit moment maar liefst 26 klaar voor mogelijk een recensie. Dat wordt streng zijn en er toch nog een aantal skippen.

De drukte wordt op dit moment niet veroorzaakt door het veelvuldig bezoeken van optredens. Sterker nog de voorraad al bestelde kaartjes is in jaren niet zo laag geweest. Kennelijk zijn er afgelopen half jaar veel minder interessante optredens voorbij gekomen dan voorheen het geval was.

Wat is er aan de hand? Dat is moeilijk te zeggen. Ik zal kritischer zijn op waar ik naar toe ga. Oké, maar dan zou ik moeten beseffen dat ik veel voorbij heb laten gaan, maar dat is allerminst het geval. Ik heb bijna nooit voor de keuze gestaan om wel of niet te gaan.

Zijn bands die ik leuk vind minder gaan toeren? Zijn er teveel gelegenheden waar optredens plaatsvinden en komt er daardoor te weinig publiek op af? Is optreden geen voorwaarde meer om bekend of succesvol te worden? Ik weet het niet, ik signaleer alleen maar een onverwacht feit.

We hebben dit jaar ook veel minder optredens in de schouwburg hier in Hoorn. Daar heeft de programmering er voor gekozen om een groot aantal tribute bands op te nemen. Dat vind ik, op een paar uitzonderingen na, niet zo interessant.

Dat de agenda met betrekking tot de schouwburg bijna leeg is, is dus te verklaren, maar de Afas, Ziggo Dome en Paradiso? Wat gebeurt daar? Ik zie bijna niets waar m'n hart sneller van gaat kloppen. Dat kan een periode zo zijn, maar heel veel aankondigingen lijken niets met popmuziek te maken te hebben. De zalen worden voor steeds meer evenementen gebruikt die niets met popmuziek te maken hebben. Is dat het verschil?

Het blijft gissen, ik hoop maar dat deze ontwikkeling niet structureel is. Wat is er nou mooier dan een goede band live te zien optreden?

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Stephan Thelen ‎– Fractal Guitar:

Stephan Thelen komt uit Zwitserland, niet een land waar je aan denkt als het over muziek gaat. Toch hebben producten uit dit land me nu al een aantal keer verrast. Met de band Sonar, waar Stephan Thelen deel van uit maakt, maar ook met de meer dan goede luidsprekers van Boenicke.

De derde verrassing is het album "Fractal Guitar". Als je de muziek van Sonar kent verwacht je een album met als centraal instrument de basgitaar. Dat dit tot een dergelijk prachtig album kan leiden kan je alleen maar hopen.

Daarvoor moet je wel van lange uitgesponnen muziek houden, in de jazzrock hoek. Al is die jazzcomponent niet bepalend. De wijze waarop de rock baslijnen uitgewerkt en gevarieerd worden is wel een bekende eigenschap van het jazz genre.

Ik kan van alles verzinnen om te beschrijven hoe mooi en prachtig deze muziek is, maar de begeleidende tekst van Stephan Thelen op Bandcamp zegt wat mij betreft alles:

"After a few years of playing without effects apart from reverb in Sonar, I felt the urge to compose and record some pieces in which effects were an integral part of the music. I especially wanted to use an effect I worked with before Sonar, which I call “Fractal Guitar” — a rhythmic delay with a very high feedback level that creates cascading delay patterns in odd time signatures such as 3/8, 5/8 or 7/8.

The other desire I had was to work with and to have some serious fun with a few of the many great guitarists I've met over the years to create an album that features some of the more forward-looking possibilities of the most mysterious, compelling and eclectic of all instruments, the electric guitar. 

The five tracks on this album grew out of a mind-boggling amount of activity and crystallized out of myriad soundfiles, recorded across the Western hemisphere during the last 3 years, coincidentally (or maybe not) between two long trips to Namibia. Thanks to all my great friends who helped me pull it off, especially to Markus Reuter, who shared his exceptional talents and endless creativity with me on every step of the way."

Voor wie Markus Reuter nog niet kent, dit is een zeer begenadigd muzikant en o.a. Chapman stick speler. De link met King Crimson is voor mij de meest veelzeggende, maar misschien helpen deze namen je verder op weg: centrozoon, Stick Men, Tim Bowness en ook nog als solo artiest.

Voor de kenners is dit ruim voldoende informatie, voor anderen misschien een goede start om heel veel meer te gaan ontdekken.