Vooraf

Muziek luisteren is een continu veranderende belevenis. Natuurlijk de oude en nieuwe albums (CD's) zelf. De artiesten, de media publicaties, de concerten en optredens. Het kan ook de afspeel apparatuur zijn of de omgeving waarin de muziek plaats vindt. Er is in dit enorm brede veld altijd wel iets wat me bezig houdt.

Het verhaal

Niet zo lang geleden heb ik al eens "geklaagd" dat er zo weinig aanbod van interessante concerten is. Dat ligt aan mij, aan mijn smaak en eisen en volgens mij ook aan het aanbod de laatste tijd. Hoe fijn is het dan als er weer eens kaartjes gekocht kunnen worden en nog wel van Thom Yorke. Dat beloofd een gedenkwaardige avond te worden. Ook omdat ik met een oude vriend op stap ga.

Daarmee lijkt de week ook wel samengevat. Het is op dit moment geen overdaad op de "Draaitafel". Het is lang geleden dat het totaal aan beluisterde albums zo laag is geweest. Was ik gewoon te moe om me te laten winnen door de muziek die ik nu geskipt heb? Het zou kunnen.

Wat m'n aandacht wel voor het eerst echt gevangen heeft is de muziek die via blu-rays uitgebracht is. Ik had de indruk dat het aanbod heel klein was, maar m'n oog viel op de opsomming in Discogs.

Als ik het goed begrijp zijn er maar liefst 5500 in de database te vinden. Vaak zal het in combinatie met beeld zijn, maar toch kom ik daar heel verrassende dingen tegen zoals b.v. "Blackfield ‎– V" of "King Crimson ‎– Radical Action". Ik wist niet eens dat daar high res muziek van uitgebracht was! Veel live werk, maar zeker niet allemaal. 

Kortom, er valt weer iets te ontdekken.

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Harry Manx - Dog My Cat:

Mijn afkeer van prijzengala's en andere vergelijkbare evenementen leidt af en toe tot het missen van de krenten in de pap.

Tussen al die bla bla en toestanden door worden er dus wel degelijk af en toe prijzen uitgereikt aan artiesten die het ook in mijn ogen verdienen. Dat moet ik deze organisaties nageven en de Canadese Harry Manx bewijst dat.

Toevallig ben ik met de muziek van Harry Manx in aanraking gekomen aan de hand van z'n eerste album uit 2001, "Dog My Cat". Wat me een fijn vooruitzicht geeft om nu naar de circa 15 andere albums te gaan luisteren. Die zullen dus nog wel eens op de "Draaitafel" verschijnen.

De muziek van Harry Manx is aanstekelijk. Een fijne mix van wat op het eerste gehoor op blues en folk lijkt, wat vooral tot uiting komt in het gitaarspel en het gebruik van de mondharmonica.

Er zit ook iets eigenaardigs in de muziek, iets wat na het lezen van de bio van Harry Manx een invloed uit de muziek uit India blijkt te zijn. Deze invloeden worden door hem op de Mohan Veena gitaar gespeeld, een India's instrument met 20 snaren.

De combinatie maakt deze muziek wel heel bijzonder en sfeervol. Voeg daar de lazy stem van Harry Manx aan toe en het recept voor de heerlijke sfeervolle luchtige muziek is klaar. Luister maar en laat je ook veroveren.