Tidal:

Spotify:

Corde Oblique is een mooie ontdekking uit Italië. Al is dit album al het zesde album van de band. Een muziekgroep met inhoud en een visie. Om een goed beeld van die visie te krijgen is het lezen van de Wikipedia pagina aan te bevelen.

Muziek als kunstvorm, geïnspireerd door kunst dus. Dat riekt naar klassieke muziek en daar hangen de nummers ook dicht tegenaan, maar het kan ook "neo folk" genoemd worden of "neoclassical dark wave". Met die informatie klinkt de muziek al heel anders. Feit is dat het gehoor wordt verwend met hele mooie klanken van de gebruikte instrumenten of van de zang. Het tweede nummer "I Sassi di Matera" is daar een mooi voorbeeld van. Ik versta er niets van, maar mis dat ook niet. De klanken en expressie zijn voldoende.

De muziek op "I Maestri Del Colore" representeert kleuren op een verfpalet. Dat wordt met veel klassieke strijkinstrumenten gedaan en met zang die aan de middeleeuwen doet denken. Althans voor zover ik bekend ben met middeleeuwse muziek. Maar die associaties zijn er wel degelijk.

De elektrische gitaar is ook volop aanwezig in het vluchtige geluid van de nummers. Door het vrijwel ontbreken van percussie staan alle nummers heel erg in de ruimte. Lijkt de muziek te vervliegen in afwisselende melodieën.

Als opname is de muziek al aan te bevelen. Dat is zeker een heel sterk punt van dit album. Hoe meer je naar de muziek luistert, hoe meer die ook gaat spreken. Ik ben erg benieuw naar de andere albums van Corde Oblique.