Vooraf

Muziek luisteren is een continu veranderende belevenis. Natuurlijk de oude en nieuwe albums (CD's) zelf. De artiesten, de media publicaties, de concerten en optredens. Het kan ook de afspeel apparatuur zijn of de omgeving waarin de muziek plaats vindt. Er is in dit enorm brede veld altijd wel iets wat me bezig houdt.

Het verhaal

En weer was daar de Audio show in Alkmaar, het jaarlijkse snoepreisje naar het AZ-stadion. In de aankondiging vond ik veel voor mij onbekende merken en spullen, dus ik verheugde me op veel nieuwe indrukken.

Dat bleek geen enkel probleem, maar nu concentreer ik me even op de opstelling van Connect2Multimedia, met de SoundPrism III luidsprekers.

De bedrieglijk eenvoudige opstelling lijkt alleen een paar speakers te demonstreren. Een iets langer verblijf openbaart een techniek die met de looptijden van de uit de speakers stralende muziek wonderlijke dingen kan doen. Dat het synchroniseren van de looptijd uit de tweeter, middentoner en woofer nodig is kon met een simpele handeling op een afstandsbediening aangetoond worden.

Zonder correctie klinkt de muziek oké, maar dat is op een show als deze niet voldoende. Het moet super goed klinken om op te vallen. Op m'n luisterpositie wordt ik niet veel later getrakteerd op die super goede muziek weergave. Het klonk zelfs zo goed dat ik nog even nagevraagd heb of we echt wel naar een gewone CD luisterden en niet naar een High Res opname. Het bleek een gewone CD te zijn die wel klonk alsof we in de studio zaten.

Looptijden zijn dus super belangrijk voor het goed klinken van speakers. Dat verklaart ook de onverwachte uitschieters in luistergenot bij sommige niet zo prominente fabrikanten. Die hebben waarschijnlijk in hun ontwerp, misschien per ongeluk, de goede keuzes gemaakt.

Hoe dan ook, elk voordeel heeft een nadeel. De SoundPrism III luidsprekers zijn actief, de versterkers zitten dus in de speakerbox. Een ideale start als je nog geen audio set hebt, maar als je al flink geïnvesteerd hebt in speakers en een versterker zet je dat niet zomaar aan de kant.

Connect2Multimedia komt je daarin wel tegemoet doordat ze ook bestaande luidsprekers ombouwen naar het SoundPrism III idee. Toch krijg ik het niet over m'n hart om m'n Dynaudio Confidences hier aan te onderwerpen.

Het effect van de looptijd correctie was zo groot dat je dit thuis ook wilt. Daarbij denk ik meteen aan de Dirac software die ik thuis toepas.

Nu ik de Dirac informatie nog even nalees, is dit precies wat ze met deze software doen:

"Using a microphone to analyze the audio system and room, the audio calibration software uses this data to build an acoustic model of the listening environment and detects the deficiencies.

After careful analysis, Dirac Live® corrects for both the timing and amplitude aspects of the colorations in sound to deliver a uniquely pristine listening experience."

Soms heb je meer dan je beseft, een grappige uitkomst van deze mooie ervaring.

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Orb Mellon ‎– Love Above: 

Een album van Orb Mellon uit 2007. Er zijn er nadien nog 2 (2009 en 2013) gemaakt, maar die ken ik nog niet. Om maar aan te geven dat dit album en Orb Mellon een te koesteren ontdekking is, want komt er ooit nog meer?

Zelden hoor je op een recent album de delta blues zo gespeeld worden dat je het gevoel hebt met een grote blues artiest uit de jaren 60 te maken te hebben. Orb Mellon zingend met z'n gitaar en spelend op z'n mondharmonica, meer is het niet, maar qua sound is het compleet.

Je waant je op een plek in de warme zuiden van de VS in wat niet meer dan een schuur op een katoenveld kan zijn waar spontaan wat muziek gemaakt wordt. Het klinkt zo puur en uit het moment komend dat dit een toevallige opname lijkt.

Gelukkig blijkt Orb Mellon nog in z'n geboortestreek, Connecticut VS, te toeren. Bijvoorbeeld in "Black-Eyed Sally's Southern Kitchen & Bar" op 24 april 2019.

Dat komt toch wel heel bescheiden over. Ik zou er heel wat voor over hebben om daar bij te zijn als ik in de buurt woonde. Het past wel in het plaatje van de muziek, man met gitaar, waar dan ook.

Is deze kleinschaligheid een bewuste keuze of gaat er iets mis? Wat ik in de muziek hoor klinkt veel groter en niet alleen voor mijn oren denk ik. Met deze muziek zet je elke ruimte toch op z'n kop?

Als Orb Mellon op de een of andere manier aan de aandacht van het grote publiek ontsnapt is, hoop ik er een klein beetje aan bij te dragen dat deze heerlijk muziek de verdiende aandacht wel krijg.

Al helpt het niet als je niet via Tidal te beluisteren bent.