Tidal:

Spotify:

Voor het eerst in vele jaren heeft Anthony Phillips me verrast met een mooi nieuw album. Dan bedoel ik niet dat "Strings Of Light" het eerste album in 7 jaar is, maar dat ik vroeger naar z'n solowerk luisterde. Naar het album "The Geese & The Ghost" uit 1977 om precies te zijn.

Nadat hij Genesis had verlaten was hij interessant om te volgen en met het album "The Geese & The Ghost" bewees hij z'n talent. Later is mijn aandacht voor hem verwaterd, maar dat heeft hem er niet van weerhouden om nog zo'n 40 albums te maken.

Met "Strings Of Light" bewijst hij dat mijn desinteresse onterecht was. Het is lang geleden dat ik een akoestisch gitaar album met zoveel plezier opgezet heb. Dat komt door de composities die neigen naar klassiek en door de onberispelijke opname. Die is ook klassieke muziek waardig.

In het oude klassieke genre gaat de akoestische gitaarmuziek vaak vervelen omdat de composities te ver gezocht zijn om er veel plezier aan te beleven. Met alleen maar mooi gitaarspel en geluid kom je er niet. De composities moeten ook aansprekend zijn.

Anthony Phillips heeft precies de balans gevonden tussen lekker in het gehoor liggen en toch een eigen draai geven aan een compositie die stand houdt in de tijd. Ergens op de grens van pop en klassiek, neigend naar klassiek.

"Strings Of Light" is dus een mooi staaltje vakmanschap qua composities, qua gitaarspel en registratie. Het hele album is niet anders dan de klank van gitaar in een hoorbaar iets galmende ruimte.

Dat de kwaliteit van de opname geen toeval is bewijst de toevoeging van een DVD van de muziek. De DVD van het album bevat een 5.1 Surround Sound mix van de muziek. Dat is genieten van de bovenste plank! Een heel mooi initiatief waarmee je de mensen die je muziek kopen echt iets te bieden hebt. Wat mij betreft wordt dit de norm.

Niet voor niets heb ik pas nog een pleidooi gehouden voor de kwaliteit van de bron als het op muziek genieten aan komt. Zie de "Draaitafel Dingen" van 5-8-2020.