Het ongemakkelijke gevoel wat ik bij het album "Beyond The Bloodhounds" van Adia Victoria heb overgehouden is na het optreden alleen maar groter geworden. Wat is dit? Waar luister ik naar? Is dit goed of juist niet? Wat moest ik me voorstellen van Adia Victoria aan de hand van de hoes van het album? De muziek is afwisselend goed en ongemakkelijk. De identiteit herkenbaar, maar ondefinieerbaar.

We hadden al gezien dat het kleine podium van Cinetol behoorlijk vol met muziekinstrumenten stond. Dat er vervolgens een 6 man sterke band Adia Victoria ging begeleiden was verrassend. De band kwam het eerst op en na een tijdje komt Adia Victoria op de laatste vrije vierkante meter bij de microfoon staan. Direct weer het ongemakkelijke versterkend met haar uiterlijk. Is dit een verdwaalde ballerina? Heeft dit fotomodel twee carrières? Is dit liefelijk ogende meisje echt de Adia Victoria van de hoes van "Beyond The Bloodhounds"? Er komen veel tegenstrijdige signalen van het podium. Dat is en dat blijft.

De presence van Adia Victoria past echter bijna niet op het kleine podium. Ze zingt, danst en speelt gitaar met veel poses en theater. Nog een bevreemdend aspect: Zo klein en tenger als ze is, zo groot en overtuigend komt ze over.

Jammer dat het vooral haar concert lijkt te zijn, de zes anderen zouden ook achter een gordijn kunnen staan. De wisselwerking met het publiek zou dat weinig beïnvloeden. De band speelt voor Adia Victoria, niet voor het publiek. Ik vermoed dat ze zo'n klein podium niet gewend zijn en ze zich allemaal ongemakkelijk voelen.

Toch is het totaalbeeld en het geluid wel interessant om te aanschouwen en te horen. Het is zeker intrigerend wat er op het podium gebeurt. Jammer is dat het geluid te hard is voor de kleine zaal en er veel details in de reflecties verloren gaan. Ik herken zelfs geen muziek van "Beyond The Bloodhounds", terwijl die al weken in de shuffle meedraait.

Toch is dit concert geen teleurstelling. Het is verwarrend, niet altijd even goed, maar wel zeer beloftevol. Als alle eigenaardigheden een duidelijke plek krijgen, de boodschap een geheel wordt, dan kan deze band zomaar tot volle bloei komen en prachtig gaan stralen. Dan kan ik zeggen dat ik er vanaf het begin bij was en wordt verder alles vergeten.