Toevallig liepen we in die tijd op TV tegen een special aan over deze CD. Ik kende  Björk, maar nog niet als muziek of artiest die ik echt goed vond.

Daar bracht deze special wel verandering in. Alles was indrukwekkend. De persoon, de manier van muziek maken, de opnames bij de muziek op IJsland.

Naar de hoes kijkend zou je nog aan Japan kunnen denken, maar de special liet Björk en IJsland op een heel mooie manier zien. Ik denk de volgende dag was de CD (door mijn vrouw!) in huis gehaald zelfs met een mooie muismat van de CD-hoes.

De plaat begint zoals hij eindigt. Eerst wordt je de wonderlijke wereld van Björk ingezogen en pas aan het eind ben je opeens weer op de plek waar het luisteren begon.

Door de special is inzicht verkregen in de manier waarop Björk deze muziek heeft gemaakt. Hierdoor zijn de geluiden en omlijsting beter verklaarbaar en vallen op hun plek.

Het is zeer sprekende muziek die misschien juist een goede context krijgt door de beelden van de special. Anders is het helemaal aan de verbeelding om hier inhoud aan te geven. Ook met de tekst in de hand.

Wat zijn "emotional landscapes"? Bij een nummer met een naam als als "Jóga" zal niet direct een lichtje opgaan waar het over gaat toch? "You don't have to speak. I feel." zegt ook veel. Gewoon luisteren en op je in laten werken. Liefst met die mooie beelden er bij.

 "It's Oh So Quiet" is de laatste hit geweest van Björk, van het voorgaande album "Post".