De muziek van White Raven is moeilijk samen te vatten. Het wordt door Progstreaming dus als prog gezien, ik hoor vooral een aanpak à la Klaus Schulze of Tangerine Dream, maar dan met moderne elementen als lounge en af en toe een bas die aan dance doet doet denken. De veelzijdigheid is vooral wat de plaat zo interessant maakt. De associaties die ik daarbij heb zijn voor mij niet hinderlijk. Wat blijft gangen zijn de sfeervolle momenten met piano, akoestische gitaar en elektronische "strijkers" ondersteund door een baslijn. Wat een rode draad in de muziek is, is het gevoel naar een orkest te luisteren, de voortdurende mix van instrumenten en strijker-achtigen zorgt daarvoor. De combinaties die gemaakt worden zijn niet echt nieuw, maar mooi en smaakvol gedaan. En af en toe luister je daardoor toch ook naar iets verfrissends en verrassends. Het is de eerste CD van het Poolse White Raven. Als ik de vertaling van de site goed tot me neem zijn ze in Polen al wat bekender. Ik ben heel benieuwd wat de ontwikkeling zal zijn, dit is een mooie CD, maar kan het beter?