Tidal:

Spotify:

Wat een indringende muziek is dit van Daniel Cavanagh! Prachtige piano klanken en dito zang. Mooie gedragen nummers met een grote emotionele lading. Dit is een unieke plaat, deze kwetsbaarheid en openheid heb ik lang niet ervaren. Het luisteren van deze muziek vraagt om het ontdekken van het verhaal wat er achter zit, om te begrijpen waar deze emotie en pijn vandaan komt.

Gelukkig vond ik een interview met Daniel Cavanagh bij LouderThanWar. Hoofd ingrediënt van het verhaal is een vroeg gestorven moeder, dat verklaart veel. Dat Daniel Cavanagh vervolgens in staat is om dat op deze wijze neer te zetten is een kunststukje. Uniek vind ik de passages waarin alleen de piano klinkt. Zelden heb ik daar zoveel emotie in herkend. Uitermate heftig is het eind van "Some Dreams Come True" waarin aan het eind een kinderstem te horen is. Dit is pure schoonheid met eeuwigheidswaarde.

Wie is die Daniel Cavanagh dan? Tot m'n verrassing blijkt hij een van de oprichters van Anathema te zijn, geen onbekende op de "Draaitafel". Maar met zijn band heeft de muziek nog nooit zoveel impact gehad.