Vooraf

Muziek luisteren is een continu veranderende belevenis. Natuurlijk de oude en nieuwe albums (CD's) zelf. De artiesten, de media publicaties, de concerten en optredens. Het kan ook de afspeel apparatuur zijn of de omgeving waarin de muziek plaats vindt. Er is in dit enorm brede veld altijd wel iets wat me bezig houdt.

Het verhaal

Het kan niet altijd muziek zijn wat er klinkt. Door deze bizarre (Corona) tijden was de aandacht afgelopen tijd even bij andere zaken. Deze week lukt het beter en er valt ook nog een onbetwist hoogtepunt te melden. De integrale release van de live DVD van Nick Mason’s Saucerful of Secrets op 10 maart in een aantal bioscopen over de wereld: "Live at the Roundhouse".

Gelukkig zat Pathé City in Amsterdam ook bij de lijst van bioscopen en kon ik er naar toe. Zo ongeveer op de laatste dag dat de bioscopen nog open waren.

Voor mij is dit event een groot ding, maar niet voor Nederland. Met slechts zo'n 30 andere mensen, waar onder veel Engelstaligen, zaten we in de zaal. Ik zal maar denken dat veel gelukkigen al naar ‘The heartbeat of Pink Floyd’ in de RAI of naar Carré zijn geweest.

De film begint en laat ons na een kleine inleiding de band in de Roundhouse in Londen zien. Mooie beelden van een band met een ouderwetse psychedelische podium aankleding. Dat voelt heel vertrouwd en is ook erg mooi.

Het is natuurlijk even spannend hoe de band klinkt. Komt de muziek tot z'n recht met andere stemmen en andere muzikanten naast de drums van Nick Mason? Gary Kemp (zang en gitaar), Guy Pratt (bas), Lee Harris (zang en gitaar) and Dom Beken (toetsen) doen het echter uitstekend.

De muziek draait om de vroege jaren van Pink Floyd, dus er komen ook een flink aantal Syd Barrett nummers aan bod. Dat blijft toch iets heel speciaals, de muziek van Syd Barrett is zo apart. Het zijn ook nu weer pareltjes van vernuft.

Toch komt het hoogtepunt van het album "A Saucerful Of Secrets", het eerste album zonder Syd Barrett. "Set The Controls For The Heart Of The Sun" is altijd al een favoriet van mij geweest, maar de uitvoering van vanavond lijkt mooier dan ooit. 

Ook "One Of These Days" krijgt een bewonderenswaardig mooie uitvoering. Deze band rond Nick Mason maakt veel goed van het gemis van de originele bezetting. Voor mij is het samenstellen en tot leven brengen van Nick Mason’s Saucerful of Secrets een heel geslaagd idee.

Naast de optredens die Roger Waters en David Gilmour doen, is dit een derde facet van de Pink Floyd muziek die niet goed voor het voetlicht kwam. Dit was een ontbrekende schakel, met net zulke sterke muziek als bij de andere Pink Floyd leden.

Ik voelde me een rijk mens na afloop van deze filmavond.

 

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Green Isac - Passengers:

Muziek uit Noorwegen (2014). Dat is geen verklaring, maar voelt wel als de reden dat deze muziek zo apart is.

Het duo Andreas Eriksen & Morten Lund maken muziek die een mix is van ambient, minimal music en elektronische muziek á la ooit Klaus Schulze.

De spanning in de muziek van Passengers zit in de geluidsefecten en de vaak minimale verandering daarin. Als echte minimal music maken de kleinste variaties de muziek onweerstaanbaar. De associatie is snel gemaakt met een tocht door eindeloze bossen of  langs enorme fjorden, omgeven door vlakten van ijs en sneeuw. De bijpassende krakende geluiden in het nummer "Gepra" maken dat heel aannemelijk.

Verwacht dus geen zang, soms hoor je een onduidelijke stem zoals in het nummer "Commandante". Niet dat zang gemist zal worden bij deze muziek, de geluiden zijn beeldend genoeg. De trance in deze muziek is een zangstem op zich. Een ondertoon die je als een stem langs deze geluidscreaties leidt. Een verhaal dat op vele manieren verteld wordt en je telkens ademloos meeneemt.

Jammer dat de band alweer 5 jaar stil lijkt te liggen. Ik hoop op nieuwe muziek.