Tidal:

Spotify:

Dit album is een voorbeeld van goede muziek die zomaar onder de radar kan blijven. Niet dat Engelsman Jack Broadbent geheel onbekend is, want als je al op het Montreux Jazz Festival hebt gestaan ben je geen nobody. Maar het grote publiek kent hem nog niet. “Trail Of Tears” is het eerste album van 3 albums tot nu toe. Als dit album je bevalt is er dus nog meer te genieten.

Persoonlijk kan ik me niet voorstellen dat je niet warm loopt voor deze blues muziek. Er staan werkelijk prachtige nummers op. Het akoestische “Big Black Boat”, “Making My Way”, “Don't Be Lonesome” en een schitterende uitvoering van “On The Road Again” van Canned Heat.

Het is bijna niet te geloven dat deze muziek “On the Road” opgenomen is. Al hoor je daardoor alleen Jack Broadbent op gitaar en verder geen instrumenten. Geen moment klinkt het onverzorgd of zijn er storende bijgeluiden. Er is wel opvallend veel gebruik gemaakt van galm. Een uiting van eenzaamheid? Het werkt voor de muziek heel goed.

Jack Broadbent is een moderne bluesartiest al zou je dat niet zeggen als je de album hoes bekijkt. De foto zou ook in 1968 gemaakt kunnen zijn. De jaren 60 zijn natuurlijk wel een hele vruchtbare tijd geweest voor de blues. Misschien is het een verwijzing naar die tijd. Ik zal de laatste zijn die zegt dat je je moet conformeren aan de mores van de huidige tijd. Belangrijk is dat er onder het oppervlak een begenadigd muzikant en zanger zit.