Het begint een gouden traditie te worden om vlak voor kerst naar een optreden van Jan Akkerman en vrienden te gaan. Vorig jaar was het Jan Akkerman 7.0 vanwege het bereiken van deze gedenkwaardige leeftijd. Dit keer lijkt de traditie geboren met een event dat "Knight of the Guitar" wordt genoemd. Ik lees daar al snel "Night of the Guitar King", ja toch?

P3 in Purmerend blijkt een heel fijne zaal te zijn. Mooi formaat, een zeer goed geluid en een prettige bar ruimte.

Direct bij aanvang van het concert grijpt de muziek me al aan. De bekkens worden door de drummer in een ligt veranderend ritme gespeeld. Heel subtiel wordt dat aangezet als Jan Akkerman z'n gitaar begint te bespelen. De klanken, het vernuft van Jan Akkerman, het druipt er meteen vanaf. Wauw! Het blijkt de aanzet naar "Beyond The Horizon" te zijn.

Ik wordt direct al plat gespeeld, wat is dit goed! Wat een band heeft Jan Akkerman om zich heen! Dat zal later nog eens een dik uitroepteken krijgen in de solo's, maar het drumwerk van Marijn van den Berg is nu al rete strak en klinkt super door de geweldige akoestiek. Coen Molenaar voegt aan het gitaar geweld zijn geniale en virtuoze keyboard sound toe. Waar ben je zonder een bescheiden bas speler als David De Marez die de hele avond de muziek van een fundering voorziet. Dat is nog maar het begin, zonder alle gasten die nog zullen verschijnen.

Het tweede nummer is "Americana" en Jan Akkerman trekt zich direct even terug. Anton Goudsmit en Leif de Leeuw mogen het gitaarwerk doen. "Te moeilijk voor me" zegt Jan Akkerman. Ja hoor! Wat Anton Goudsmit vervolgens doet is best indrukwekkend. Zou Jan toch waarheid verteld hebben?

Jan komt terug en met Brown Hill als zanger wordt "All Along the Watchtower" ingezet, ook samen met Ruben Hoeke. Super, wat een zanger is Brown Hill! Wat een stem! Pracht muziek!

Erwin Java (ingevallen voor de verhinderde Leendert Haaksma) en John Hayes mogen "Purple Haze" doen. Nu wordt het pas echt lekker scheuren op de gitaren. Wat een podium beest is John Hayes trouwens! Gek om deze gitarist van Mothers Finest weer terug te zien. In 1978 op Pinkpop was hij al prominent aanwezig, maar niet zo nadrukkelijk als vanavond.

Dochter Laurie Akkerman is een vaste gaste en een fraaie en opvallende verschijning tussen al deze ruige mannen in.  Ze brengt een hele sfeervolle "You Do Someting To Me" en een reggae versie van "Summertime". Goed gezongen, mooie heldere stem, wat zou ze verder nog in de muziek doen?

"Sweet Lovin" is aan de beurt, weer met de zang van John Hayes. Het wordt een allegaartje, aan het eind staat het hele podium vol met muzikanten. Op de een of andere manier lijken ze allemaal onmisbaar te zijn in deze uitvoering. Wat een geweldige muur van geluid is dit. Een "thrill" volgens John Hayes, terecht.

Jan kondigt een kwartiertje pauze aan, "Neem een biertje van me" zegt hij gekscherend.

Na de pauze gaat het weer vlammend van start. Het rijtje "Answers Questions", "Streetwalker" en "Piétons" komt langs.  Wat voor de pauze nog voelde als goud van oud met Jan Akkerman, wordt nu een portie onversneden Jan Akkerman en z'n gitaar. Zoals altijd een soort mash-up van z'n muziek en de ongelofelijke Jan Akkerman show. Samen met z'n gasten excelleert hij naar ongekende muzikale hoogten. Wat is dit toch bijzonder! Wat een band!

Heeft Jan Akkerman eigenlijk al een standbeeld? Het is een bescheiden man, maar met een ongelofelijke muzikale inhoud en vaardigheid. Dit had ik voor geen goud willen missen! Ik ben weer eens dromen aan het verzamelen. Het is al een hele collectie aan het worden.

Het wordt een grenzeloze avond, Leif De Leeuw, laat ons van z'n gevoelige kant zien in het nummer "Cause We've Ended As Lovers". Woorden schieten te kort om dit te beschrijven. Ik denk alleen even wat er zou kunnen gebeuren als hij "Europe" van Santana zou spelen...

Tot m'n grote verrassing wordt "Somebody will know someday" ingezet. Het prachtige nummer van Cuby + Blizzards. Het begin met het stukje piano geeft me al rillingen, wat een schoonheid, wat een uitvoering!

Nog een verrassing, "Baby Love' van Mothers Finest. Pas dan valt het kwartje over John Hayes z'n achtergrond. Het wordt een feest. Ook dit nummer wordt getransformeerd in de Jan Akkerman sound en krijgt een fenomenale Jan Akkerman feest uitvoering. Wat een fantastisch ritme verpakt in dit gitaar geweld! Ik krijg zelfs dans neigingen.

En dan stapt Jan Akkerman opeens naar voren. "Dat was het jongens!". Er gaan wat lichten aan en ik check m'n horloge. Oh shit, het is al kwart voor 12!!! Over 5 minuten gaat m'n trein, rennen! Met m'n jas in m'n hand vlieg ik naar buiten, nog net mee krijgend dat er toch nog een encore komt. Heel even ben ik in tweestrijd, nee, ik ga niet terug, het was mooi zo. Nooit zal ik weten hoe "Hocus Pocus" (volgens de setlist) was. Maar hé, echt het was mooi zo, geweldig zelfs! Wat een afsluiter van 2017! De trein heb ik nog net gehaald.