Een tijd lang is London Grammar voor mij synoniem geweest met "Strong". Ik hoorde het nummer tijdens een high end audioshow in Alkmaar en was meteen verkocht. Zo'n nummer op een meer dan goede audio set hakt er in. Zoiets maakt energie los, de eerste opwelling is "kopen die boxen", maar er staat al een heel behoorlijke set. Wat moet je met 2 sets? Eén voor de slaapkamer? Het idee staat me wel aan hoor.

De tweede opwelling is realistischer, zorgen dat je het hele album te horen krijgt. Zo genieten we thuis al jaren samen van het album "If You Wait", en hoe fijn is het dan als ze opeens naar AFAS Live komen.

Het voorprogramma Lo Moon valt beslist niet tegen. Het doet me aan de "Avalon" tijd van Roxy Music denken. Het enige probleem is dat het volume op standje pijn staat. Waarom in godsnaam, we meten gemiddeld 110dB op het balkon!!! Jammer van de mooie muziek.

Ik hoop vurig dat de geluidsman bij London Grammar niet dezelfde fout maakt. Als "Who Am I" ingezet wordt merk ik dat het volume gelukkig te doen is. Heel hard, maar niet voortdurend. Tijd om ontspannen te luisteren.

Vooraf was ik vooral bang dat de muziek van London Grammar niet geschikt is voor een concert zaal. Het is vrij statisch en alles hangt van de zang af. Ik hoor en zie nu dat het wel kan. De band staat vooral in de schemer en er zijn mooie projecties op de achterwand. Goed gekozen. Ik vind het heel sfeervol en zo ligt de nadruk op de muziek, mooie muziek. De band wordt na "Who Am I" beloond met een klaterend applaus. Ik registreer een zaal vol blije mensen.

De stem van Hannah Reid is betoverend, al levert het af en toe ook angstige momenten op of het wel zuiver zal blijven. Ik ben zelf beslist geen zanger, maar dit lijkt me allemaal super moeilijk om te zingen.

Het lukt haar en al heel vroeg krijgen we "Strong" gepresenteerd. Verbluffend! Wat een mooi nummer is dat toch! Het worden magische minuten. Het publiek is dan ook laaiend enthousiast na afloop van dit nummer.

Als "Truth Is A Beautiful Thing" wordt ingezet, constateer ik tot m'n grote genoegen dat het volkomen stil is in de zaal. Tijdens de stille momenten in de muziek is het ook echt stil, prachtig, wat een genot. Applaus voor het publiek! Dit is beslist niet altijd het geval.

We worden nog een tijdje mee genomen in de prachtige wereld van London Grammar, maar dan is het ook echt over na een uur. Best jammer, maar ik begrijp het ook wel. Dit concept moet je niet eeuwig herhalen, voorkom dat de verveling intreed. De betovering was een uur lang krachtig en prachtig!

Jammer dat het zo moeilijk foto's maken was, maar ook daar heb ik wel vrede mee. Het beeld klopt en AFAS Live en Mojo hebben prachtige foto's op Facebook gezet.