Vrij snel na het optreden in 2009 in Paradiso kunnen we voor een tweede keer naar een optreden van Sinéad O'Connor. Er is ook een best aardig nieuw album "How About I Be Me (And You Be You)?".

Wie wil er niet nog eens tot in z'n botten geraakt worden door de stem van Sinéad O'Connor? Bovendien wil ik nu wel met goede foto's thuis komen.

Kortgezegd, de stem van Sinéad O'Connor heeft vanavond niet de glans die het kan hebben. De foto's zijn redelijk gelukt.

De setting is deze keer met een hele band, drum, gitaren en zelfs een achtergrondzangeres. De achtergrondzangeres had al een indicatie moeten zijn. Hoezo heeft Sinéad O'Connor ondersteuning nodig? Ze blijkt wel in een goede bui te zijn. Onder invloed van medicijnen? Die kans is groot.

Het leidt echter ook tot een gemoedstoestand die op zoek is naar hogere machten en naar religie. Er komen veel nummers voorbij waar het woord Jezus in te horen is. Het klinkt allemaal wel leuk wat ze zingt, maar dit pakt dus niet.

Je komt voor de hits, voor de muziek van "The Lion And The Cobra". Uit eindelijk komen er wel een paar nummers langs, maar niet met de echte bezieling. Zo jammer!

Sinéad O'Connor zal altijd een cult figuur zijn, iemand die uit de hemel gevallen is en uiteindelijk in het zwarte gat van psychische problemen terecht is gekomen. Eeuwig zonde van deze stem en de beleving waarmee ze kon zingen. Misschien kon ze dat mede door haar psychische staat, maar dat is gissen.

Blijkbaar vond niemand het optreden waardevol genoeg om de gezongen nummers op setlist vast te leggen. Waarschijnlijk is de setlist ongeveer hetzelfde geweest als een paar dagen eerder in Parijs.