Tidal:

Spotify:

Soup? Ja, dat is de naam van deze band. Toch alweer een zesde album/EP, maar voor mij de eerste kennismaking. De hoes van het album trekt meteen al de aandacht, wat is dit? Een kunstzinnige uiting, een met zorg gekozen inleiding op hun muziek? Iets Noors? Ik kan er niet achter komen.

Alles ademt de mystiek uit die Pink Floyd had begin jaren '70. De muziek heeft ook de universeel mooie elementen die het tijdloos kunnen maken. Dat moet zich nog bewijzen, maar de uitstraling heeft nu al zeer grote beloftes in zich. Dit ademt verfijndheid uit en gevoel voor klank, ritme en structuren. De elementen die nodig zijn om te boeien, te verbazen en een verlangen achter te laten naar meer, opnieuw en nog meer. Het laat een sterk gevoel achter dat er nog veel meer in zit.

De finesse zit in de compositorische aspecten en de potentie tot grandeur. De neiging om de muziek uit te werken en er iets groots van te maken, dat is alleen maar mooi als je er dan in slaagt om te blijven boeien.

De muziek onderscheid zich in een veelal akoestische basis, zich soms uitpakkend tot een stevige climax. De zang is herkenbaar eigen en een beetje naïef, folky klinkend misschien. Als dat nog niet genoeg is durft Soup een volledig op kerkorgel gespeeld nummer "Audion" op de EP te zetten. Niet bang om Bach of Mozart naar de kroon te steken.

Het is niet leuk om telkens over de prestaties van Pink Floyd te beginnen, maar als dit als het laatste album van hen was gepresenteerd had ik daar geen moeite mee gehad.