Op maandagavond naar "AFAS Live", voorheen HMH. Niet m'n favoriete avond voor een concert. Eerst naar het werk, casual omdat ik niet in m'n nette kleren naar een concert wil.
Dat valt op en m'n collega's wensen me veel plezier als ik wat vroeger vertrek dan normaal. Nog naar huis gaan heeft geen zin, de beste voorbereiding voor een concert is vooral rustig een hapje eten en dan zonder reisstress op tijd voor de deur gaan staan. Niet heel toevallig ook een goed recept voor een mooi plekje bij het podium.
Vanavond lijkt dat mis te gaan, m'n concertmaatje is er nog niet als de deuren open gaan. Dat is niet gewoon, is er iets aan de hand? Gelukkig niet, een paar minuten later gaan we naar binnen en bemachtigen een goede plek om ook mooie foto's te maken. Top!
Nog ruim 2 uur voordat XX begint. Gelukkig is er ook een voorprogramma, Kelela. R&B wordt het genoemd, niet echt mijn muziek, maar door de aparte verschijning wel boeiend.
Het podium ziet er na de wissel interessant uit. Met grote "glazen" panelen en één hele grote als plafond boven de band. Het "drumstel" wordt op en achter een soort glazen box geplaatst. Apart!
De band komt op en direct valt me op dat er stemmen klinken, maar er niet gezongen wordt of de schijn daarvan wordt opgehouden. Oké. Jamie Smith is op de glazen box geklommen en blijkt de "bediener" hiervan.
Romy Madley Croft bespeelt de voor mij zo belangrijke elektrische gitaar van XX. Aan de andere kant, recht voor ons stelt Oliver Sim zich op met z'n basgitaar.
Het geluid is direct prachtig te noemen, maar wel veel te hard voor mij. Gelukkig heb ik bescherming bij me.
De combinatie bas, elektrische gitaar en "ritme/DJ-" ondersteuning gaan los. De zaal herkent meer dan ik en juicht het eerste nummer meteen toe. Er wordt ook meegezongen.
Ik ben in de ban van het geluidsbeeld. Dit klopt. Dit was waar ik op had gehoopt, alleen is het extremer doorgevoerd dan ik op basis van de albums had verwacht.
De zang van zowel Romy als Oliver is ontwapenend, heel klein/vlak, ingetogen en zonder franje. Een fel contrast met de bas en het elektronische geweld van Jamie "boven". Er staan sowieso heel bescheiden artiesten op het podium, eerder antihelden dan podium beesten.
Opvallend is dat er juist toch heel veel tekstbeleving getoond wordt en ook betrokkenheid bij de teksten die gezongen worden. Alles komt recht uit het hart, maar is heel sober/smaakvol verpakt. Zo kom ik er ook achter dat Romy en Oliver een stelletje zijn.
Ik sta paf als er gekozen wordt voor twee nummers achter elkaar met een akoestische aanpak. Zo breekbaar in deze setting. M'n buik trekt voor de eerste keer samen vanavond. Dit is zoveel mooier dan ik had durven dromen! Het publiek smult met me mee! Er is heel veel bijval uit de zaal. Is er al een harde kern XX fans in Nederland? Het lijkt er sterk op. De hele avond wordt er flink meegezongen in de zaal, nog zo'n blijk dat hier veel fans aanwezig zijn.
Ik denk even terug aan het concert van Alt-J, alweer 2 jaar geleden. Toen had ik de ervaring naar een nieuw concept te luisteren. Vanavond horen we ook een unieke nieuwe sound. Breekbare gitaar-"dance". Hoe kan het bij elkaar passen.
De muziek legt langzaam een grotere nadruk op de ritme's en inbreng van Jamie XX. Dit brengt een dance karakter met zich mee. Wederom blijkt dat er altijd uitzonderingen zijn. Dit is wel mooi en boeit en is zonder enig dance cliché. Het plaatje klopt.
Er komt een eind aan de avond, dat is voelbaar. Tijdens de eerste onderbreking laat Jamie XX een geluidsample doorlopen in een steeds opzwepender ritme. Een geweldige opmaat voor de tweede set. Die eindigt na nog een paar super nummers in een echte climax.
Voor ze vertrekken blijken ze toch nog even contact met het publiek te willen. Praten gaat echter niet omdat ze voortdurend overstemd worden door het publiek. Duidelijk blij en verbaasd (ook over hun nummer 1 album "I See You") komt er nog een tweede encore. Er wordt voor de akoestische aanpak gekozen. Prachtig, ik begin het weer benauwd te krijgen. Ik maak me op voor nog meer, maar dit nummer blijkt het shocking eind van het concert te zijn.
Het licht gaat aan en de zaalmuziek ramt een disco geluid de zaal in. Oef, wat een enorme onverwachte overgang. Het lijkt alsof ik met een emmer koud water uit een droom wordt gewekt. Of ik bijkom van een knock-out. Deze droom vergeet ik echter niet. Nooit niet, het was een bijzonder mooie avond. De XX zijn exxtreem goed!
Views: 5