Riverside - Eye of the Soundscape:

Hoe verwerk je de dood van een vriend en mede bandlid? Leidt dat tot woede, ontstaat er een apathie of kan je over het geheel heen kijken en je gevoel en ervaringen uiten in een evenwichtige beschouwing. Met het muziekverleden van Riverside zou ik niet verbaasd geweest zijn als er een knalhard woedend album was gekomen.

Niets van dat alles, toch er klink wel emotie door in de muziek, muziek is emotie. De ervaringen zijn, als ik de muziek mag interpreteren, aanleiding voor verdieping. Er is inderdaad een "soundscape" ontstaan, waarin een ruimte gevonden is voor bezinning die geleid heeft tot veelzijdigheid en creativiteit. De weergave van een zoektocht naar een nieuw begin zonder geweld te doen aan het verleden.

Het uiten van een dergelijke ervaring helpt bij het verwerken ervan. Het mooie van het uiten via muziek is dat dit een weg kan zijn naar composities waarbij jaren later nog hoorbaar en voelbaar is welk een "trauma" er aan ten grondslag ligt.

Misschien is dit minder herkenbaar als je voor het eerst naar muziek van Riverside luistert. Ik betwijfel het, ik verwacht dat deze muziek je direct gaat grijpen, een klem om je hart legt waar je niet direct vanaf komt. Beginnen met luisteren is doorgaan met luisteren. Ervaar het leven in deze muziek als in een klassiek drama op het witte doek.

Dit mag je niet missen.