Een dubbel concert van twee oude en beroemde soulbands is natuurlijk een buitenkansje. Vooral voor m'n vrouw als liefhebber, voor mij als een stukje pop-historie.
Bij binnenkomst blijken de bands ondersteund te gaan worden door een hele batterij aan begeleidende muzikanten. Het dak gaat er straks af merkt de dame naast me op. Inderdaad, dat wekt verwachtingen.
Four Tops
Geroutineerd wordt door de begeleidingsband als eerste The Four Tops het podium opgehaald. Direct valt op dat de zang niet helemaal is wat je er van verwacht. Toch weten de heren er wel een feestje van te maken.
Persoonlijke favoriet "Bernadette" wordt onder andere gezongen. Check! Heel leuk om mee te maken.
De enige echte oude "Four Top", Abdul "Duke" Fakir heeft zichtbaar moeite met het optreden en heeft ook een kruk om af en toe te kunnen rusten.
Als Abdul "Duke" Fakir de eer krijgt om solo een aangepaste versie van "My Way" te gaan zingen, wordt hij door emoties overmand. De toch al wankele zang laat het nu helemaal afweten waardoor het een gênante gebeurtenis wordt.
In de daaropvolgende nummers weet de band het beeld niet meer te wijzigen. Het valt allemaal wat tegen.
Temptations
Na de pauze komen de Temptations energiek het podium op en laten meteen zien andere koek te zijn dan de The Four Tops.
Ook bij de Temptations draait nog een oudgediende mee, Otis Williams. Na het duidelijk tekort komen van Abdul "Duke" Fakir hou je je adem in, maar Otis Williams (77) is in top conditie en danst er op los. Helemaal verwonderlijk omdat het zo'n enorme vent is, maar dat lijkt hem niets uit te maken.
De zang is ook van een veel hoger niveau, het volume van het geheel gaat omhoog en we worden meegenomen in de energie van de Temptations. Heerlijk is de bariton stem in de band die ook in mijn favoriet "Papa Was a Rollin' Stone" voorkomt. Dat aspect is ook in deze formatie behouden en een heel mooi onderdeel van hun muziek.
Ze verbazen me door te openen met "Get Ready". Ik ken vooral de prachtige live versie van Rare Earth. Ik wist niet dat het geschreven was voor de Temptations, door Smokey Robinson. Doe je toch weer een stukje pop-kennis op.
"Papa Was a Rollin' Stone" wordt heel energiek neergezet in een aangepaste versie. Het nummer blijft overeind en wederom denk ik "check, die is binnen".
Het wordt mijn hoogtepunt van de avond. Er wordt een hele goede show neergezet door de Temptations. Ik heb echter minder binding met de rest van de nummers. Ze redden de avond met hun zang, dans en enorme energie.
Bezoeken: 0