Al 10 jaar was het niet gelukt om een optreden van Sting bij te wonen. Het laatste solo optreden, dus niet met de Police, was in de Statenhal in Den Haag in 1996 en dat concert was al heel ver in mijn geheugen weggezakt. In lijn met het populaire "Symphonica In Rosso" concept start Sting gelukkig de Symphonicity tour. We kunnen weer eens.

Met een hele groep reizen we naar het verre Arnhem en komen op een behoorlijk goede plek op de ring terecht. Het is altijd maar afwachten hoe de seating uitpakt. Deze keer zitten we prima maar helaas net niet goed in het bereik van de camera. Het mooie zicht is helaas net niet helemaal goed vast te leggen.

De echte spanning zit echter in de muziek. Hoe zal het concept van de muziek met een orkest (Het Royal Philharmonic Orchestra) uitpakken? De eerste twee nummers "If I Ever Lose My Faith in You" en "Every Little Thing She Does Is Magic" zijn leuk, maar knallen wat mij betreft niet voldoende. Een orkest mist dan toch wat 'punch" naar mijn gevoel.

"Englishman in New York" komt gelukkig beter tot z'n recht. We kennen "Roxanne" dan al als akoestisch nummer, maar de uitvoering met het orkest pakt me niet helemaal. Het ongemakkelijke gevoel blijft.

"When We Dance" pakt wel goed uit, dat is geschikte orkest muziek, maar als "Russians" ingezet wordt hou ik m'n hart toch wel even vast. Dit vind ik zo'n prachtig nummer, dit mag niet mis gaan. Ik kan helaas niets met het arrangement. De sterke punten van het nummer vallen weg en wat er aan arrangement terug komt kan dat niet vervangen. Heel jammer!

Deze miskleun doet me nog scherper letten op de arrangementen. Het leidt naar een 50-50 status. Soms is het leuk, soms is het goed, maar ook regelmatig voelt het niet echt lekker. Daar kunnen een prachtig podium en een imposant orkest niets aan veranderen.

Waar ik veel plezier aan beleef is het gitaarspel van Dominic Miller. Het is de eerste keer dat ik hem zo prominent zie en hoor meespelen. Ook dat was een wens die zich de afgelopen jaren heeft opgebouwd. Er is helaas geen foto gelukt waar hij duidelijk op te zien is.

Hoogtepunt van de avond wordt "Moon Over Bourbon Street". Carel Kraayenhof speelt mee en z'n bandoneon past wel heel goed in de muziek. "Desert Rose" met Kyteman was ook een leuke combinatie en uitvoering. Toch zijn de verwachtingen deze avond niet ingelost. Gelukkig weet ik inmiddels (19-12-2019) dat dit nog gaat komen, al moet ik helemaal tot 2017 wachten.

Youtube:

Setlist: