Het aloude "Room To Move" (1969) heeft me al op jonge leeftijd te pakken. Volgens mij via een radio uitzending van Radio Mi-Amigo in de vroege jaren 70. Het is zo'n song die voor mij bevestigd heeft dat er heel veel moois te ontdekken valt als je er maar naar op zoek gaat. Zie daar een van de bouwsteentjes van het ontstaan van CD-SCORE.

Ergens rond 1976 was er een keer op zondagmiddag als een probeersel een optreden van een coverband bij ons in het dorp. Het werd niet zo'n succes, alleen een groep jongens van mijn leeftijd was er. Dat het toch een dag werd die ik ben blijven onthouden kwam doordat deze band "Room to Move" speelde. Ik stond daar te genieten toen de vraag rondging wat er eigenlijk gespeeld werd. Tot grote verbazing van de mensen om me heen kon ik dat wel vertellen. Ik was heel trots dat ik het wel wist.

John Mayall is sindsdien doorgegroeid tot blueslegende en heeft met veel andere legendes samengespeeld. Daar waar ik zo'n 10 jaar geleden al de moed opgegeven had om John Mayall nog eens te zien stond z'n aankondiging ineens aan bij Patronaat. In deze tijd moet je dan niet meer twijfelen, hij is dik in de tachtig en deze generatie ontvalt ons nu bij bosjes. Gaan dus, samen met m'n concertmaatje die er net zo over dacht.

Het concept is dan vroeg verzamelen in een restaurantje en dan rustig wat eten om bij het openen van de deuren van de locatie aanwezig te zijn. Na een heerlijke maaltijd wandelen we naar Patronaat en zie ik al een rij staan. Dat is niet gewoon! Het blijkt zelfs een hele lange rij te zijn. Onze generatiegenoten weten hoe het werkt en zijn allemaal vroeg gekomen.

Gelukkig gaan de meeste mensen voor een plek op het balkon en komen we toch nog dicht bij het podium te staan. Perfect, niks aan de hand. Het concert begint heerlijk, John Mayall blijkt een (ook behoorlijk oud ogende) aimabele man te zijn die nog z'n best doet om ons een mooie avond te bezorgen.

"Mother in Law Blues" zet als eerste de toon en het publiek valt meteen bij. Wat een sfeer al bij het eerste nummer! Bij het tweede nummer "Parchman Farm" sta ik al mee te klappen, normaal niet zo m'n ding maar vanavond onweerstaanbaar. Door "Early in the Mornin'" waarin al wat solo's zitten kan het feest voor mij al niet meer stuk. Wat heerlijk is dit! Ik ben niet alleen, de hele zaal geniet mee.

Met de aankondiging van "Do I Please You"  laat John Mayall openhartig weten dat het voor hem niet zo eenvoudig is als vroeger, maar hij laat het publiek ook weten voorzichtig te zijn met de opmerkingen daarover omdat er veel "old folks" in de zaal zijn. Een voorbeeld van de leuke manier waarop hij de muziek aan elkaar praat en een zeer fijne sfeer creëert.

En dat met slechts 3 muzikanten! Drum (Jay Davenport) en bas-gitaar (Greg Rzab) begeleiden John Mayall. En hoe, deze muzikanten uit Chicago vullen John Mayall perfect aan. De bas-solo van Greg Rzab laat nog eens horen hoe geweldig hij dat beheerst. Dat was de kers op de taart vanavond.