Sinds het album "Worrisome Heart" kan Melody Gardot eigenlijk niets meer fout doen. Toch was ik redelijk gespannen of dit weer zo'n mooie plaat zou worden. Het "kunstje" is niet verrassend meer dus wat kan ze nu nog aan interessante muziek brengen?

In eerste instantie was ik dan ook een beetje teleurgesteld. De zo gewaardeerde contrabas speelt niet zo'n grote rol meer. Het geluid, het herkenbare, aan Melody Gardot heeft zich ontwikkeld. De stem zelf staat nu volledig in het middelpunt. Met een zo ongeveer ongeëvenaarde noodzaak en beeldingskracht brengt ze haar teksten. Nog steeds omlijst door prachtig bespeelde instrumenten en smaakvolle aanpak. Het wordt meestal jazz genoemd, maar voor mij heeft het een heel blues-achtige sfeer door de wijze van zingen en de geuite emotie. Hoe vaker ik de muziek hoor hoe heftiger de ervaring wordt. Een klassieker in de dop?

Als je nu een optreden van haar in Nederland wil bijwonen moet je naar "Het concertgebouw" in Amsterdam (4 nov 2015). Dat zegt wel iets over de status en kwaliteiten van Melody Gardot. Ik ben zééér benieuwd hoe we dat gaan beleven.

P.S.: Het concert is genoten, zie eventueel het verslag.