Plan

Ergens in 1998 had ik het plan opgevat om al mijn LP’s en cassettebandjes te digitaliseren. Een monsterklus (honderden LP’s en bandjes).  Om dit voor elkaar te krijgen moest ik uiteraard een opstelling maken die dat mogelijk maakte. Ik had nog ergens een oude versterker staan, de buurman had nog wel een cassettedeck en dit alles werd compleet gemaakt met computer boxen waar de eigen versterker uit was gehaald. Deze werden aangesloten op een geluidkaart in de PC die voorzien was van een line-in.

M’n draaitafel werd tijdelijk bij de computer neergezet zodat ik kon experimenteren met muziek afspelen en opnemen. Het was uiteraard de bedoeling dat ik geluid van de PC kon afspelen via de versterker en geluid van de versterker kon afspelen via de PC. Dat was nog een heel gedoe, line-in en -uit van de versterker en de PC haalde ik in het begin vaak door elkaar. Het opneemknopje van de computer stond dan op dempen, enz..

Software

Alles werkte uiteindelijk naar behoren. Ik had alleen nog geen PC programma dat in staat was om het binnenkomende signaal om te zetten naar een muziekbestand op de computer.

Uiteindelijk , na veel zoeken, vond ik Cool Edit. Dit programma kon alles wat ik wilde, het kon opnemen, tikken uit platen laten zien en wegwerken, ruis onderdrukken, knippen, kopiëren, enz.. Het programma had (wat mij betreft, toen) maar een nadeel, het kon alleen maar wav-files maken.

Een wav-file kon ik niet afspelen op mijn MP3-speler. Zodat ik ook nog op zoek ging naar een converter. ‘Music Match’ kon wat ik wilde, de wav-files konden omgezet worden in 16 bit/96 kbps MP3. Ik was helemaal gelukkig.

CD-ROM

Naast het omzetten van de LP's naar muziekbestanden brandde ik die bestanden ook op CD’s zodat ik mijn LP’s, als het ware, op de CD-speler kon afspelen. Zo had ik binnen afzienbare tijd geen draaitafel meer nodig. Waardoor ik meer weer ruimte in de kast had voor CD’s.

Alle seinen stonden op groen en het kon gaan beginnen. Ik wist dat als ik zou gaan beginnen ik die klus ook zou afmaken. Dat betekende dat al mijn LP’s (zo'n 200 à 40 tot 50 minuten per schijf) en al mijn bandjes (zo'n 100 à 90 minuten per stuk) zou moeten afspelen 1:1. Waar ging ik die tijd vandaan halen?

Kansen benutten

In die tijd ging mijn vrouw zeer vroeg naar haar werk. En ik zorgde tussen 7 en 8 ’s morgens verder voor onze twee kinderen. Ik hoefde (vanwege de kinderen) pas om 9:15 op mijn werk te zijn. Dat gaf mij 5 dagen in de week 2 uur om muziek op te nemen.

Na de tiende LP ontstond er een soort van routine in mijn handelen: vrouw knuffelen, LP opzetten, laten opnemen, 20 tot 30 minuten later bestand opslaan, kant 2 opzetten en opnemen, kinderen vermaken (smurfen en eigen huis en tuin, op TV hielpen mij daar erg bij), 2^e LP opzetten, kinderen naar dagverblijf brengen, bestand maken, nog een kant opzetten, krant doorbladeren, bestand maken en naar mijn werk.

Editten

’s Avonds kon ik van de gemaakte bestanden aparte tracks maken, tikken en ruis onderdrukken en de bestanden de juiste naam geven (van tags had ik toen nog niet gehoord).

Na verloop van tijd kon ik aan het plaatje op mijn beeldscherm, precies herkennen waar een tik, het einde van een track of applaus (bij een live-plaat) zat.

En doorgaan

De weekenden waren een prima tijd om soms wel 10 vinylplaten te rippen (zo heet dat nu, weet ik). Omdat ik niet elke dag bezig was, heb ik ongeveer 2 jaar nodig gehad om mijn volledige collectie LP’s en bandjes te digitaliseren in een prachtig klinkend MP3-formaat.

Naast Lp’s en cassettes had ik ook nog een hele verzameling videobanden die weer op een andere manier geript moesten worden.

Tussendoor maakte ik vrienden blij met MP3 bestanden van hun LP’s gebrand op CD.

Ook nu maak ik nog wel eens gebruik van een soort Cool Edit: Audacity (voor Mac), om aparte tracks te maken van bijvoorbeeld ooit aangeschafte DVDs als het met ‘DVD Audio Extractor’ niet lukt. Ik ben de skills nog steeds niet verleerd. Feilloos zie ik, nog steeds, waar een track, bij een live concert, eindigt.

Resultaat

Ik denk dat ik, aan het begin van de jaren ’00 al mijn muziek had gedigitaliseerd en waar mogelijk en gewenst op CD gebrand. Al mijn LP’s heb ik toen op Koninginnedag verkocht (overigens nooit spijt van gehad: er is geen kwetsbaarder geluiddrager dan vinyl). Draaitafel bij het grofvuil gezet en cassettebandjes in bij het chemisch afval.

Tenslotte

Nu (okt 2016) zijn we zo’n zestien jaar verder en heb ik af en toe spijt van het ‘deleten’ van de wav-bestanden van toen. Nu weet ik dat dit hoogwaardige bestanden waren (16bit/1411 kbps). Deze bestanden waren vele malen beter dan de MP3-tjes die ik wel nog steeds ergens in een donker hoekje van een externe harde schijf heb staan.

Later heb ik ook mijn gestaag groeiende CD-verzameling
omgezet naar M4A formaat voor mijn iPod. Weer later alles voor de 3^e keer geript maar dan naar FLAC formaat en opgeslagen op een harde schijf en maak ik gebruik van Foobar2000 om deze af te spelen via de al eerder besproken receiver.

En denk ik stilletjes na over het opnieuw aanschaffen van een draaitafel en weer vinyl verzamelen….