Het Aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

De zomer valt de laatste weken een beetje tegen. Jammer, maar goed nieuws voor de muziek en dus het schrijven van de berichten, of zelfs een aanvulling op concerten waar nog geen verslagje van is. Toch is ook wel merkbaar dat de CD-releases minder frequent zijn in de zomertijd. Ook het bijhouden daarvan kost minder tijd.

Af en toe krijg je tips over muziek vanuit je omgeving. Hoewel er heel veel muziek zichtbaar aan me voorbij gaat, blijven er een soort van blinde vlekken in m'n "zichtveld". Het komt nog regelmatig voor dat iemand me een artiest aanbeveelt die me niet bekend is, wel meestal uit een genre waar ik niet echt m'n best voor doe. Op zich lijkt dat voorspelbaar, maar in mijn beleving krijg ik juist ongewild veel mee van muziek waar ik niks mee heb. Er zijn voor mij dus nog steeds minder bekende muziek gebieden.

Vaak bevelen mensen muziek aan waar ze zelf weg van zijn. Ze hopen dus dat je daar in mee gaat. Zo werkt dat nu eenmaal. Dat vind ik zelf ook fijn. Ik wordt dus naderhand ook nog wel eens gevraagd om mijn mening. Dat leidt soms tot teleurstellingen, maar laatst verwoordde iemand dat als "Wat ben jij kritisch zeg!!!". Dat voelde niet helemaal lekker, maar verbaasde me ook een beetje. Daar nog even over nadenkend moest ik toegeven dat het waarschijnlijk zo is, dat ik erg kritisch ben of zo lijk te zijn voor een ander. Ik sta open voor alle soorten muziek. Het gaat er om dat het me wat doet, dat ik het mooi vind of ga vinden. Het verwoorden van dat gevoel kan dus als heel kritisch over komen. Voor mezelf is het vooral de verklaring voor het gevoel zoeken en proberen te verwoorden waarom ik, in dit geval, niet dezelfde beleving heb.

De Opvaller(s)

Maar welke min of meer bekende artiesten hebben zich al onderscheiden en gemanifesteerd als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

No-Man - Schoolyard Ghosts:

Hoe meer muziek ik van Tim Bowness hoor hoe verder ik moet met doorgraven in zijn muziek verleden. No-man is weer een andere band waarin de stem van Tim Bowness schittert en het eind is nog niet in zicht. Meer muziek van No-Man, maar ook OSI en oudere muziek van White Willow komen nog op de "Draaitafel".

De band No-Man is een duo, ook Steven Wilson vooral bekend van Porcupine Tree is er deel van. Van Steven Wilson vind ik het opvallend dat hij betrokken is bij deze rustige, deels op verstilling gebaseerde muziek. Voor de liefhebbers, ik heb als ik dit luister associaties met de schitterende albums "Laughing Stock" en "Spirit Of Eden" van Talk Talk.

De muziek van No-Man is niet gebaseerd op synthesizers, zoals dat bij Memories Of Machines, Henry Fool, Slow Electric of onder z'n eigen naam Tim Bowness het geval is. Dit album heeft een "gewone" bandbezetting met gitaar en drums en soms wat extra's. Hoewel ik de elektronische albums prachtig vind, spant deze aanpak toch wel de kroon.

Alle muziek verloopt in het "Tim Bowness-tempo" op een paar uitspattingen na. De muziek is geweldig mooi met uitschieters waar ik het heel benauwd van krijg: "All Sweet Things" en "Mixtaped". Deze nummers grijpen me echt naar de keel, zo mooi.

Een beetje een verklaring is misschien de keur aan artiesten die aan het album meewerken. Ik zal het hier niet herhalen, want dit is prima na te lezen op Wikipedia.

Dit is een nieuw hoofdstuk in de ontdekkingstocht naar de muziek van Tim Bowness. Een verhaal van een nog niet ontdekte mega-artiest. Het gaat toch niet gebeuren dat de grote roem pas na z'n dood komt???

Tidal:

Spotify: