1978 Pinkpop Geleen
(Concerten, Festivals, Optredens)
Vooraf
Ik kan me geen concerten van voor Pinkpop bedenken, dus kennelijk sprong ik meteen maar in het diepe. Samen met "Hanzel" was het plan ontstaan. Hij was er volgens mij al een keer geweest, dus ik was vooral een volger. Hij had de kaartjes geregeld en op de terugweg konden we bij z'n familie slapen.
Dat was heel fijn, want anders zouden we ver voor het eind al naar huis moeten met de trein. Het duurt tegenwoordig nog 3 uur, dus ik vermoed dat we er toen met alle overstappen zo'n 4 uur over deden.
De reis
Dat werd dus vroeg opstaan op 2e Pinksterdag 1978, een dag na m'n verjaardag. Dat ik m'n verjaardag gevierd heb kan ik me niet meer herinneren. Wel dat we 's morgens in de vroegte naar het station fietsten en dat ik beslist niet wakker was ondanks het spannende avontuur wat was begonnen.
Op naar het Sportpark Burgemeester Damen gelegen in stad Geleen. De treinreis verliep prima. Na Utrecht werd de bezetting vooral bepaald door de Pinkpop-gangers. Dat was heel leuk om mee te maken.
Problemen met op het juiste moment uitstappen of de locatie vinden waren er derhalve niet. Je liep gewoon mee met de rest. Ik weet dan ook alleen maar dat we uitgestapt zijn en na een wandelingetje voor de ingang kwamen.
Binnen
We kwamen zonder moeite binnen en zochten een plekje. Ergens halverwege het veld was nog wat ruimte. Hadden we toch nog eerder moeten komen om dichtbij te kunnen zitten.
Tsja en dan, wachten tot het begint, en o ja, bier. "Hanzel" regelde een krat Grosch beugelflessen om de dag mee door te komen. Stoer!
Helaas viel het weer wat tegen en begon de muziek van Partner in de regen. Op de foto is rechtsonder de beugelfles nog te herkennen die ik m'n hand houd.
"Hanzel" was al zo rijk om een camera te bezitten en hij durfde die dus ook nog mee te nemen naar dit event. Goed hè, veel dank!
De muziek van Partner is me niet echt bijgebleven. Mother's Finest was leuk. Ze hadden een paar leuke hitjes en probeerden er echt een show van te maken. Maar toch niet helemaal mijn ding.
Jonathan Richman and the Modern Lovers kenden we al en had al een soort cult status. Die werd niet helemaal waar gemaakt. De faam van de encore's van het nummer "Ice Cream Man" werd niet waar gemaakt, maar ja, wat verwacht je ook? Toch heel tof om er een keer bij geweest te zijn. En het bier smaakte goed.
Robert Gordon & Link Wray hadden mijn speciale aandacht. Ik had muziek van ze op een bandje staan, opgenomen van de radio. Pure rock & roll beviel me toen ook al goed, en dat werd helemaal waargemaakt. En het bier smaakte goed.
Nog meer verwachtingen had ik van Graham Parker & the Rumour. Het album "Heat Treatment" kende ik al goed en "The New York Shuffle" was een bescheiden hitje geweest. Het is nog steeds lekkere muziek om op te zetten. Volgens mij begon het toen op het veld ook wel te leven. Voor mij was het in ieder geval een hoogtepunt. "Hanzel" heeft zelfs geprobeerd van dichtbij foto's te maken. Kijk maar hoe dicht bij hij kwam. Goed hoor! En het bier smaakte goed. Hebben we toen wel wat gegeten ook?
Ik weet wel dat ik tussendoor nog een prachtig geel Pinkpop hemd heb gekocht op een soort markt. Die heb ik nog jaren af en toe aan gehad. Uiteindelijk heeft m'n jongste dochter hem versleten 20 jaar later. (Zie ook Pinkpop 1980)
De aankondigingen van John Peel, toen al beroemd, moeten ook nog even genoemd worden. Hij bepaalde toch een deel van de sfeer van Pinkpop met zijn stem. Heel karakteristiek, mooie herinneringen!
Journey kwam en ging. Dat deed me weinig, de opnames van hen die ik had kwamen live niet goed tot hun recht. Exit Journey en ... exit mezelf.
Het in een goed tempo blijven consumeren van het beugelbier begon z'n tol te eisen. Niet dat ik de controle aan het verliezen was. Nee, het was gewoon in een keer over. Ik vond zelf dat ik niet meer op m'n benen kon staan, maar samen met "Hanzel" "besloten" we dan maar richting de trein te gaan.
De hoofdact Thin Lizzy moest dan maar gemist worden. Erg lullig voor "Hanzel", want dat was voor hem nou net de reden om naar Pinkpop te gaan. Hij heeft nog wel een foto kunnen maken met een Thin Lizzy vlag er op. Dat is alles. Sorry!
De aftocht
Het is gelukt om naar de het station te lopen, in de trein te komen en in Utrecht weer uit te stappen. We hebben bij "Hanzel" zijn familie geslapen. Ze zullen wel gedacht hebben...
Ik weet er verder heel weinig van. De volgende dag hebben we nog wat in Utrecht rondgehangen en hebben "Saturday Night Fever" gezien. Wat een vreselijke muziek, maar het verhaal maakte dat nog een beetje goed.
En?
Dat was m'n eerste Pinkpop en de eerste echte introductie tot festivals en het live meemaken van popmuziek. Een prachtige herinnering en live muziek werd een genot voor het leven. Met dank aan "Hanzel", een vriend voor het leven.
1979 Pinkpop Geleen
(Concerten, Festivals, Optredens)
Vooraf
In 1979 volg ik les op de MTS en zo rond Pinkpop zit het schooljaar er bijna op. Er is op de MTS een vriendengroep ontstaan. We klaverjassen veel en komen inmiddels op elkaars verjaardag. Met een paar mensen daarvan en met "Hanzel" besloten we weer naar Pinkpop te gaan.
Het vreemde van de 1979 editie is dat ik me totaal niet meer kan herinneren hoe we daar naar toe gegaan zijn, waar we geslapen hebben, etc.. Een mysterie welke ik nog eens met m'n vrienden moet bespreken.
Waarschijnlijk is het wel het jaar geweest dat we na aankomst de kroeg ingegaan zijn. Ik heb een herinnering aan een bar waar we aan zitten en kopstootjes drinken. We hebben daar natuurlijk veel lol gehad. Daar kwam een einde aan toen we op een gegeven moment iemand uit de groep misten. Die hebben we wel gevonden, maar hangend over een toiletpot. Het was dus tijd om ons terug te trekken bij onze tent. Althans ik vermoed dat we ergens een tent hebben op gezet.
Dit is ook de kroeg die ons later nog eens versteld heeft doen staan. De kroeg was vrijwel leeg op ons groepje na en maakte ook indruk door zijn muzikale omlijsting. We hebben er namelijk lang genoeg gezeten om te bemerken dat de muziek van een cassette van 60 minuten kwam die telkens automatisch naar de ander kant omschakelde. Best irritant als het niet helemaal je smaak is, maar we hebben er wel heel erg om gelachen. Ik ben een (paar?) jaar later nog eens in dezelfde kroeg geweest, en.... geloof het of niet het cassette bandje wat we tijdens Pinkpop tot in den treure gehoord hadden werd nog steeds afgespeeld. Echt waar!
Binnen
We zijn dus op het Pinkpop terrein belandt de volgende dag. Massada had in die tijd een hitje gehad en was wel leuk om live te zien. Ook de Average White Band was aardig, maar vooral omdat ook zij ooit een leuk hitje hadden gehad. Van Dire Straits was ik inmiddels een grotere fan op basis van het eerste album. Helaas kon het live nog niet zo veel indruk maken.
Dan was het de beurt aan The Police. Niemand van ons had het idee dat dit leuk zou gaan worden. Ik had ze wel al eens in Top-Pop gezien met "So Lonely". Het was in april een klein hitje geweest. The Police was muziek die met de punk geassocieerd werd, dus daar verwachtten we niet veel van.
Hoe ze het voor elkaar kregen weet ik niet, maar bijna na de eerste tonen begint het publiek op te leven en ook wij gaan daar in mee. Er gaat een soort storm van enthousiasme over het veld. The Police voelt het ook. Ze hadden een beperkt aantal nummers voor de set uitgezocht en beginnen enigszins gegeneerd na een tijdje hun nummers weer opnieuw te spelen. Dit zijn onvergetelijke momenten.
Doordat er een radio opname bewaard is gebleven staat dit optreden in m'n geheugen gegrift. Super mooi! Op de opname zijn de echte specifieke Burgemeester Damen Sportpark Pinkpop-bassen hoorbaar in de opname. Wat een document! Wat een herinnering!
Elvis Costello, toch niet de minste, kon daarna geen potten meer breken. Rush daarentegen bleek dat wel te kunnen en bleek toch ook wel een kleine sensatie te zijn. Ook daar kan ik nog met veel plezier naar terugluisteren door de uitgezonden radio-opnames. Bedankt goede vriend uit Den Helder! Je hebt iets unieks vastgelegd. Uiteindelijk mocht Peter Tosh de dag uitluiden, maar het was voor mij meer uitzingen. Ik was er klaar mee, de dag was al af.
De afloop
We zijn ook weer thuis gekomen met de trein. Er is een memorabele terugreis die ik maar even aan dit jaar koppel. Voor zover we nog enigszins fit waren zaten we of lagen we in de treinen van de terugreis. Volgens mij was het na Utrecht dat we gezelschap kregen van een groepje meiden die ook richting Hoorn gingen. Leuk natuurlijk, maar ze hebben zich onsterfelijk gemaakt door ons doodleuk te vertellen dat in de jerrycan die ze mee zeulden wodka-jus zat. Niet een slok of 2, maar duidelijk meer dan een paar liter. Het werd daarna nog heel gezellig. Toffe meiden waren dat.
Thuis komend ben ik direct doorgelopen naar m'n bed. Pinkpop was super! (Helaas zijn er geen foto's van. Dit was vast die keer dat het rolletje en de foto's kwijt geraakt zijn met de post. Wij dachten aan diefstal.)
1980 Pinkpop Geleen
(Concerten, Festivals, Optredens)
Vooraf
De 1979 editie smaakte naar meer. We hadden zo'n leuke tijd gehad, dat moesten we nog eens over doen.
De reis
De groep in trein is ook groter dan eerder. "Hanzel" is er ook bij en er rijden 2 of 3 jongens uit de Wieringermeer mee. Kennissen van een van ons. We hebben uiteindelijk niet veel contact omdat de ze al voor Amsterdam behoorlijk stoned waren. Op de een of andere manier slaagden ze er toch in om bij ons in de buurt te blijven. Ook deze keer zijn we een dag eerder vertrokken en gaan ergens overnachten zodat we op tijd op het festival terrein kunnen zijn.
Ik heb er geen herinnering aan hoe we in Geleen op onze overnachtingsplek zijn gekomen, maar het is wel een hele toffe plek. Een weiland tegen een heuvel aan met uitzicht over de stad. Er staan nog veel meer Pinkpop-gangers wat het op zich al leuk maakt.
Nadat de tenten opgezet zijn of de slaapzakken ergens gedropt zijn, gaan we naar Geleen toe. Ik weet niet waarom en hoe dat geregeld is, maar weet wel dat we met de taxi gingen en we het gevoel hadden behoorlijk meer gereden te hebben dan nodig. We werden wel in het centrum afgezet en kwamen al snel bij een terras uit, bezet met veel Pinkpop-gangers.
Wat me vooral bijgebleven is, is het aantal Herman Brood T-shirts wat daar gedragen werd. Het was op het hoogtepunt van z'n roem. Bijna had ik kort daarvoor of daarna ook een concert van Herman Brood bijgewoond. Hij zou in Zwaag optreden, de kaartjes waren al binnen, maar Herman kwam niet. Wat ging er mis? Ik weet het nog steeds niet.
We zijn uiteindelijk weer op het weilandje terug gekomen en hebben daar een prachtige avond meegemaakt. Er werd heel veel geweldige muziek gespeeld en gemaakt. Overal zaten leuke interessante mensen en overal kon je een praatje maken. Ons groepje, inclusief "Wieringermeer", zat bij een groepje meiden uit Gieten. Ook daar was het heel gezellig. Al was ik wel enigszins teleurgesteld toen de "Wieringermeer" in de tenten van "Gieten" belandde en ik/wij niet.
Afijn, ik heb heerlijk geslapen en de volgende dag zijn we lopend naar het sportpark gegaan. Dat was heel anders dan vanaf het station te komen lopen. Heel Geleen was inmiddels vergeven van de tenten en tentjes. Gewoon op de gazons van de huizen. Maar ook campertjes en gewone auto's waarin mensen geslapen hadden.
Heel Geleen leek ook alles te doen om het het bezoek naar de zin te maken. Zoiets heb ik nooit meer meegemaakt, heel bijzonder. Stapvoets kwamen we op het terrein aan, tussen al die tienduizenden anderen. Heel indrukwekkend!
Raymond van het Groenewoud was bij tijd en wijle leuk, op z'n eigen charmante manier. Als hij liefde zoekt ("Je veux de l'amour") heeft het echt wel wat. Ik ken een echte fan die het me niet in dank zal afnemen, maar ik ben er uiteindelijk niet enthousiaster van geworden.
Joe Jackson was werd toen ook nog steeds met de punk in verband gebracht en kreeg niet echt de aandacht. Het album "Night and day" en wat daarna kwam kenden we toen nog niet. Een goed voorbeeld van hoe je je in een artiest kan vergissen.
Mijn speciale aandacht ging uit naar The Specials, dat vond en vind ik heerlijke muziek. En dat hebben ze in die zin waar gemaakt. De singles "A Message To You Rudy" en "Gangsters" konden niet overtroffen worden. Daar heb ik vrede mee.
Ik hou niet van de muziek van Van Halen in het algemeen, maar vind de nummers "Eruption", "Runnin' With the Devil" en "You Really Got Me" wel prachtig. Destijds hadden ze nog niet zo veel minder goede muziek gemaakt. Ik was op basis van de genoemde nummers in zeer grote verwachting van een spetterend concert. Zelden ben ik meer teleurgesteld geweest. Wat een flut vertoning. Niks spetteren, makke schapen waren het en hij had ook nog eens een grote pleister op z'n neus omdat hij zich gestoten had. Het leek nergens op. Bah!
Gelukkig lukte het de The J. Geils Band om nog wat sfeer te maken. Dat deden ze knap, daar kon Van Halen veel van leren! Uiteindelijk was The Jam de afsluiter, maar daar weet ik niks meer van. Zijn we voor tijd vertrokken?
De foto's van een min of meer verlaten terrein tonen aan dat we toch behoorlijk lang zijn gebleven. Of ging iedereen al voor afloop weg?
Het beeld hierboven kan ik toch niet overslaan. Daar lig ik dan in m'n gele Pinkpop hemd en m'n oranje sportbroekje. Het is het bewijs van het gele hemd dat ik in (zie) 1978 op Pinkpop gekocht heb. Schattig hè? Naast me zit niet "Hanzel", maar een andere goede (muziek) vriend waar nog steeds goed contact mee is.
Bezoeken: 0