Het aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het verhaal

Af en toe ben ik zelf verbaasd dat er weer een "Draaitafel" te maken is en dat er weer van die momenten hebben plaats gevonden waarin muziek een diepe indruk maakt. Regelmatig is die muziek ook aanleiding om terug te kijken. Hoe was het vroeger, hoe keek ik hier destijds tegenaan? In m'n tiener jaren was ik vooral een spons met trekjes van een verzamelaar en een aanstaand "verslaafde".

Het was niet zo overheersend dat het uiteindelijk huisje boompje beestje in de weg zat. Maar als ik nu terug kijk was ik in mijn omgeving toch wel iemand die er heel intensief mee bezig was en voor wie dat belangrijk was. Ik ben ook een van de weinige mensen die het nu nog steeds verzamelen van letterlijk alle muziek die ik van jongs af aan mooi of bijzonder vind niet alleen leuk vind, maar dat dit ook echt een behoefte is. Een behoefte die geleid heeft tot CD-SCORE.

Ik zie de hoeveelheid verzamelde muziek groeien en dus de hoeveelheid muziek die ik eigenlijk elke dag wel zou willen beluisteren. Dat is waar de "verslaving" een vreemde wending neemt. In plaats van me de hele dag te wentelen in muziek waarvan ik weet dat die me goed doet, overwint de behoefte aan nieuwe muziek het 9 van de 10 keer.

In me zit een niet aflatende honger om het onbekende te ontdekken en om die kleine momentjes van intens muzikaal geluk te vinden die zich daarna in die vorm en tijd nooit meer voor kunnen doen. Een doel wat ook nog eens veranderd in de loop der tijd doordat m'n smaak zich mee ontwikkeld.

Dat is ook de belofte van de liveoptredens, de concerten die ik veelvuldig bezoek. Het meemaken en delen van die intense ervaring met een hele zaal gelijkgestemden is er ook zo een.

Naast het opstellen en maken van de "Draaitafel" is het optreden van Gruppo Sportivo hier in Manifesto in Hoorn dus een aanleiding. En het vervolgens aanvullen van de het concerten overzicht met m'n eerste Gruppo Sportivo concert in Troll, de voorloper van Manifesto. Het is weer een mooie muziekweek geweest.

De opvaller(s)

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Colin Edwin, Robert Jürjendal - Another World:

Er zijn van die muzikanten die niets verkeerd kunnen doen in de muziek, althans zo lijkt het. In ieder geval is elk album waar ze aan meewerken op z'n minst interessant. Als 2 van die giganten samen komen wordt het spannend.

Hoe gaat dat samen? Er zijn teveel voorbeelden dat zo'n supergroep/combinatie tot niets leidt. Zo is dat niet gegaan bij Colin Edwin en Robert Jürjendal. "Another World" is echt een mooi album. Het wordt prog rock genoemd, maar de typering prog ambient misstaat de composities ook niet.

Naast de genoemde heren speelt de trompet van Ian Dixon een belangrijke rol. Het trompetgeluid is de kers op de taart van het basspel van Colin Edwin en het bijzondere gitaarspel van Robert Jürjendal. Heel veel van de sfeer van het album komt van de ijle tonen van de trompet.

Voor mij is deze muziek een eenvoudig inkoppertje. Dat dit niet voor iedereen geldt snap ik, daar komt het prog aspect van deze muziek aan de orde. Er is niet echt sprake van melodieën, meer van structuren en lichte rock motieven. Alles wat muziek onvoorspelbaar en interessant maakt, maar niet aantrekkelijk als je meezingers zoekt. Gezongen wordt er überhaupt niet.

Tidal:

Spotify: