Tidal:

Spotify:

Dit album kwam al weken langs geshuffeld op de "Draaitafel" en hoewel het elke keer wel de zinnen kietelde bleef het een beetje een twijfel geval.

Dat veranderde toen ik besloot om het album eens in z'n geheel te draaien. Toen begonnen de afzonderlijke nummers elkaar aan te vullen en te versterken. Toen bleek dat echt alle nummers in hetzelfde trage tempo gespeeld werden. Ik ken de andere albums van Timber Timbre niet, dus ik weet niet of dit een vast stijl element is van Timber Timbre. Het is in ieder geval een bijzonder kenmerk van dit album.

Het tempo vraagt op het gehoor regelmatig om een versnelling. Soms wordt die versnelling vanuit de zang of percussie een beetje ingevuld. Meestal blijft je met dat gevoel achter en wordt de muziek ongrijpbaar door het volharden in deze "slow motion".

Nu ik het in z'n geheel heb beluisterd is dit het concept voor dit album en hoor ik de ongrijpbare schoonheid die ook het album "Moon Safari" van Air heeft. De klanken die worden gebruikt zijn op zichzelf staand niet een bron van plezier, maar in de omgeving van de hele song wel de oorzaak van een bijzondere muzikale ervaring.

Eigenlijk is het dus niet uit te leggen. Probeer de beschrijving van de Melkweg ook eens als je nog twijfelt. Die is wel heel beeldend.