(Supertramp Amsterdam Olympisch Stadion (1983 ))
De meest bijzondere locatie voor een concert waar ik naar toe 
geweest ben is het Olympisch Stadion in Amsterdam. Gebouwd voor de spelen van 1928. Wat het ook bijzonder maakt is dat het een massief bakstenen gebouw is en dus mooi om te zien.
Op Setlist kan ik 23 vermeldingen vinden van concerten die daar plaats vonden, waaronder Pink Floyd in 1972! Van alle vermelding komt het merendeel uit de
afgelopen 5 jaar (voor 2016).
Het was in 1983 dus echt een bijzondere locatie. Ik meen me te herinneren dat dit ook te maken had 
met het "Festival of Fools" omdat Jango Edwards in het voorprogramma stond, maar dat is meer giswerk. In ieder geval was Jango Edwards een vreemd voorprogramma.
Het was een vrij warme zonnige dag, dus lekker weer om buiten te zijn. Hoewel de weersverwachting weinig goeds voorspelde leken we in Amsterdam de dans te ontspringen. Het was wel raar om zo bij daglicht een concert mee te maken. Het podium wekte ook de indruk dat dit voor een donkere avond gebouwd was, want je keek er dwars doorheen en zag als achtergrond de rest van het stadion.
Voor mijn gevoel bepaalde dit mede de sfeer. M'n gevoel bij Supertramp was in die tijd toch al dubbel, omdat na 5 magische albums ik "Breakfast In America" onverteerbaar vond. Het concert kwam dus een beetje lauw op gang. Met nummer als "It's Raining Again" en "Breakfast in America" moest m'n beleving komen van de gedachte dat dit wel een concert van van Supertramp was. Geniet van wat je wel hebt dus.
Oude en nieuwe nummers werden voortdurend afgewisseld en mijn emoties gingen mee in dit ritme. "Bloody Well Right" was natuurlijk bloody well prachtig, net als "Asylum", een ander topnummer van de LP "Crime Of The Century".
Pas bij "Dreamer" en "Rudy" begon het concert voor mij echt te lopen. Dus pas bij de finale. Dit was ook het moment dat duidelijk werd dat het weer toch echt ging omslaan. Een onweersbui diende zich in de verte aan. Voordeel was dat het daarmee ook donker werd. De film met de versnelde beelden van een spoorbaan maakt veel indruk tijdens de muziek. Dit was de sfeer die ik zocht.
Maar het werd nog mooier. Tijdens "Fool's Overture" brak de bui ook echt los, gepaard gaande met bliksem. Nu zouden mensen en zeker een organisatie onrustig worden als zich dit voordeed. Toen is die gedachte in ieder geval nooit bij me op gekomen. Ik was helemaal gebiologeerd door het beeld van het podium, de muziek en de prachtige omlijsting in de wolken boven het station.
We hadden een plek vrij hoog op de tribune gekozen en konden het geheel prachtig overzien. "Fool's Overture" in een soort apocalyps. Die ervaring is nooit meer benaderd tijdens andere binnen of buiten concerten.
Daarna werden "School" en "Crime of the Century" nog gespeeld als toegift. Precies zoals je dat van te voren bedenkt. Vooral het stukje mondharmonica van "School" was een droom die werkelijkheid werd. Als er een mooier dan mooi bestaat, dan is het wel dat stukje mondharmonica. Ik heb het live gehoord en genoten. Die was binnen!
Helaas was dat Supertramp concert tot nu toe ook de laatste keer. Tegenwoordig toert Roger Hodgson rond. Wat ik er van zie op YouTube is dat de moeite waard.
In 2010 had ik kaartjes voor de Gelredome, maar werd ik ziek. Best een afknapper dus. Dit is iets om nog een keer goed te maken.
(Met dank aan "Hanzel" voor het maken en het ter beschikking stellen van de foto's.)
Views: 3246