Tag archieven: The stars & The citadel:

“DRAAITAFEL” BESPREEKWEEK 12-10-2016

Share

Het Aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging “"Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Na onze vakantie kondigde ik al aan dat er een aantal artiesten beluisterd moesten worden omdat die al te vaak aan de aandacht zijn ontsnapt. Vandaar dat er nu een behoorlijk aandeel oude muziek terug te vinden is op de "Draaitafel": Cornelis VreeswijkDimitri van TorenJacques BrelPeter GreenRay Charles en Toots Thielemans. Tot dusver is die actie terecht en zijn de albums zeer de moeite waard. Alhoewel Dimitri van Toren wel wat te lijden heeft van een minimale productie. Z'n mooie singles hebben duidelijk meer aandacht gekregen.

Ik lijk ook meer klaar te zijn om de muziek van de deze zomer (2016) overleden Toots Thielemans te waarderen. Bij het luisteren herken ik wel de momenten dat ik vroeger afhaakte, daar waar het al te veel jazz wordt. Ik ben benieuwd hoe het me over een week of twee zal vergaan.

Een hele lijst nieuwe 2016 muziek staat ook al klaar om beluisterd te worden. Ik zal weer een tijdje wat rigoureuzer moeten worden om dit allemaal te kunnen verwerken. 

De Opvaller(s)

Maar welke muziek heeft zich de afgelopen week dan wel onderscheiden en gemanifesteerd als "hé dat is echt lekker om naar te luisteren?"

deleyaman-the-lover-the-stars-the-citadelDeleyaman - The lover, The stars & The citadel:

Via It's All Happening ben ik in aanraking gekomen met Deleyaman vanwege de release van dit album op 18 november aanstaande. Een grote verrassing blijkt al na de eerste noten gehoord te hebben. De muziek heeft een dermate lichte en fijne structuur dat het onmogelijk is om het buiten te sluiten. Het sijpelt door alle zintuigen je bewustzijn in. Het is heel mooi opgenomen en klinkt wonderbaarlijk prettig.

Door het open klankbeeld, maar zeker ook door de prachtige galmende zang van bandleider Aret Madilian. Ik denk zelfs Brendan Perry te horen zingen, maar doe daar Aret Madilian misschien mee te kort. De stem van Beatrice Valantin in de Franstalige nummers (b.v. "La Plaine") maken me zelfs nog weker, hemels! Volgens de beschrijving op Bandcamp is de bijdrage van Brendan Perry is horen in "Escape" met een Greek Bouzouki en in "Autumn Sun" met percussion programming.

Het klankbeeld van dit album zou ook mede door Brendan Perry tot stand gekomen kunnen zijn.  Met een beetje fantasie is dit een nieuw Dead Can Dance album. Luister maar eens naar "Secret Treasures" of  "Beautiful Dawn". Wederom zou ik Aret Madilian tekort kunnen doen. Maar om de kwaliteit van dit album te duiden is het goed om referenties te gebruiken die er toe doen.

Duidelijk mag zijn dat ik heel graag naar deze muziek luister en er ook behoorlijk van onder de indruk ben. De variaties zijn ook allemaal even prachtig, al het is wel vreemd om Engels en Frans te horen op een album. Gelukkig heb ik wat met het Frans en Frankrijk.

electric-orange-misophoniaElectric Orange - Misophonia:

Deze band uit Aken maakt me ook blij. Gelukkig zijn er nog muzikanten die zich durven wagen aan experimentele psychedelische muziek. In dit genre kan je niet snel opzien baren als je een voorganger als Pink Floyd hebt met b.v. "A Saucerful of Secrets".

Het feit dat er op dit album psychedelische muziek gemaakt wordt heeft al m'n waardering, maar de muziek zelf zeer zeker ook. Dit is beleef-muziek, muziek om in mee te gaan op de onbekende wegen in de spanning om misschien verdwaald te raken. Deze muziek klinkt zo anders dat je er voortdurend met je gedachten bij gesleurd wordt. Als ik de afgelopen weken naar het scherm gekeken heb om bevestiging te krijgen over wat er op dat moment speelde was het 30% kans dat het weer een nummer van dit album was. En dat is echt opvallend.

En wie weet zet ik dit over een paar jaar op om eens niet naar Pink Floyds "Set The Controls For The Heart of the Sun" of "Careful With That Axe, Eugene" te luisteren. Dit is muziek die moet groeien, een kans moet krijgen.

Bezoeken: 1

Share