De muziek van Rachel Sermanni heeft het gepresteerd om op te vallen. Niet dat de muziek zo uitgesproken van aard is, maar omdat het op de een of andere manier de aandacht trekt. Dwars door het prog rock/metal, ambient, en "gewone pop" aanbod. De muziek is een sound waarin de stem van Rachel Sermanni drijft op de wolk van instrumentale begeleiding. Soms een heel dik pak dat vrij stevig en meeslepend is, maar ook in een ijle vorm met vaak lichte gitaar, tot heel breekbaar. De beste manier om aandacht te trekken in een druk lokaal is om te gaan fluisteren gaat hier op. Doordat de stem niet zo op de voorgrond staat ga je er naar je luisteren. Met soms enige inspanning hoor je dan ingetogen zang met een grote zeggingskracht. De classificatie van de op wikipedia, namelijk folk, komt af en toe boven drijven, maar meestal hoor ik het niet. De nummers zijn ritmisch vrij rustig van aard, weinig tempo. Af en toe zit er wat meer bas en drum in, maar het blijft weinig overheersend. Dit heeft met de "wolk" te maken, de stem mengt zich vaak met de rest van de klanken. In andere muziek is dat vaak irritant, alsof verbloemd moet worden dat de zanger geen vaste stem heeft, maar nu is het juist een mooi geheel. Er komt een heel scala aan klanken voorbij, wellicht door een groot aantal muzikanten? Het geeft de muziek meer inhoud. Hoofdzaak is dat hier heel smaakvol en stijlvol en op (mijn gehoor) hoog urgentie niveau muziek gemaakt wordt voor wie de aandacht laat vangen door deze zeer aangename fluistering.