Totaal onverwacht ben ik op het Holland International Blues festival in Grolloo beland. Niet dat ik niet wilde, zeker wel, Walter Trout en Jeff Beck stonden hoog op m'n "nog te zien" lijstje. Toch is twee dagen festival wel iets om tegen op te zien en met wie?

Tijdens een volleybalavond wordt ik vervolgens out of the blue gevraagd als "inval Wim". Wim wordt plotseling geplaagd door een allergie tegen z'n medicijnen. Bizar maar waar en dus een grote kans voor mij en die moet je pakken. Zo liep ik uiteindelijk met nog 6 bluesmannen in het pittoreske Grolloo rond. Wereldwijd bekend door Nederlands trots en blues helden Cuby + Blizzards.

Als soon to be halfbejaarden slaan we de eerste artiest (Joanna Connor) over en beginnen we onbevangen met King Solomon Hicks. Helaas maakt het terrein en de tent nog meer indruk dan op mij King Solomon Hicks. Het was zeker niet slecht, maar voor mij ontbrak het gevoel. Uit de groep werd geopperd dat hij te zenuwachtig was. Dat zou kunnen.

Na wat opwarmertjes legt Walter Trout uit hoe het hem aan het begin van z'n carrIère vergaan is en de rol die B.B. King daarin gehad heeft. Het volgende nummer is de Walter Trout single "Say Goodbye To The Blues", een nummer wat kennelijk al jaren als nummer 1 bluessong blijkt te worden verkozen. In welke context is me niet duidelijk geworden. In ieder geval draagt hij het op aan B.B. King.

Er volgt een vlammende uitvoering die zowel het publiek als Walter Trout in vervoering brengt. Er ligt voor hem ook een link met de levertransplantatie die hij ondergaan heeft. Dat grijpt hem duidelijk aan. Hij geeft aan hoe "deeply happy" hij is dat hij nog leeft.

Hiermee is de sfeer voor het optreden gezet. De emoties gieren door de zaal aan de hand van de gitaar van Walter Trout. Walter speelt, het publiek juicht waardoor Walter nog eens steviger de snaren aanslaat. Het wordt een ongekende wisselwerking tussen publiek en artiest. Het is onduidelijk wie er het meest geniet.

Even later verschijnt ook de zoon van Walter Trout, Jon Trout op het podium. Het blijkt dat hij ook een aardig potje mee kan spelen. Hij is nog een extra aanjager voor de toch al emotionele setting. Het samenspel op het podium is aandoenlijk om te zien.

Dan kondigt Walter Trout "Bullfrog Blues" aan, een nummer van Rory Gallagher wat ik pas net ontdekt heb. Er volgt een schitterende uitvoering met ruimte voor fijne solo's op drum en keyboard. Het blijkt de afsluiter te zijn.

Even later lopen we met z'n allen enigszins verbluft terug. De dag was nu al geslaagd. We hadden iets heel moois en bijzonders meegemaakt. Een mooi begin van het Holland International Blues festival.