Toen ik een jaar of 20 was, was ik elke zomer aan het werk bij een bollenboer in West- Friesland. Het geld dat ik daar verdiende ging voornamelijk op aan vakantie en muziek.

Over de verschillende vakanties ga ik het hier niet hebben. Ik wil wat uitweiden over die muziek, met name de stereo-set. Toen wilde ik al de beste kwaliteit voor mijn geld en was bereid daar ver voor te gaan. Zover zelfs dat ik een plannetje had gesmeed om dat te kunnen kopen waar ik mijn zinnen op had gezet.

Ik wilde, binnen grenzen, het beste van het beste. Ik ging naar de ‘betere audio winkel’ in de binnenstad van Hoorn en liet me voorlichten. Tot mijn grote schrik bleek dat ik lang niet genoeg geld had. Mijn Zilvervloot spaarpotje moest er maar aan geloven (ook al raakte ik daardoor de zilvervloot bonus kwijt).

Een mooie versterker had ik al uitgezocht: een Yamaha en daar moest nog een mooie draaitafel en prachtige boxen bij komen.

De draaitafel werd een Dual “CS 626 direct drive”.

De boxen werden uiteindelijk een 2^e hands setje ‘Alison model Two’ luidsprekers (in 1976 ontworpen).

Prachtige boxen
die naar 2 kanten stralen vanuit een driehoekige vorm en met een magnifiek geluid (ze hadden alleen
niet de juiste kleur).

Earth and Fire’s “To the World of the Future” klonk waanzinnig! Het hoog kon niet geëvenaard worden en de bassen rolden over de grond. De buren werden daar niet blij van, totdat ik de buren betrok bij het muziek luisteren.

Op een avond ben ik aan hen gaan vragen hoe hard het geluid kon klinken voordat zij er last van zouden hebben. Het bleek dat dit al behoorlijk snel was en ik heb toen besloten de muziek ’s avonds niet meer harder te zetten dan de test had uitgewezen. Overdag ging de muziek wel harder.

Eens op een middag heb ik “Delicate Sound of Thunder” van Pink Floyd zo luid laten klinken dat het net leek alsof ik weer bij de ‘A Momentary Lapse of Reason Tour” (1989) op de Goffertweide in Nijmegen was…

(Met dank aan Ron Moes voor de mooie foto, panoramio.com.)

De "Alisons" hadden geen enkel probleem met het volume dat de Yamaha A-760 kon produceren.

De boxen hebben me nog vele jaren (tot 2006) vergezeld, ze zijn 5 keer meeverhuisd. De laatste keer bekeek een van mijn vrienden ze eens goed en constateerde dat het toch echt gebeurd was met de boxen, de conussen van de bas-speakers waren rondom los gesleten van ouderdom. De midden en hoge tonen speaker hebben een tweede leven gekregen in, nieuw gebouwde, boxen van een vriend in Groningen.

Omdat ik dus opeens geen boxen meer had heb ik een nieuwe set aangeschaft: de Quadral Quintas. Een prima setje 5.0 boxen waar ik, vond ik, geen sub-woofer bij nodig had. Pas nu, met een DAC van Meridian (zie “DAC, KABELS, ETC.”) weet ik dat ik toen al gelijk had. De bassen klinken te gek en de hoge tonen sprankelen.

Met m’n nieuwe receiver (Arcam AVR380, zie “MEER VAN “HANZEL” OP CD-SCORE”) ging een nieuwe wereld voor me open, de wereld van DTS. Ik weet best dat DTS voor ‘de echte stereo liefhebber’ not done is. Maar een live registratie wordt toch voller, intenser met de surround speakers die de achtergrond weerkaatsing in een zaal voor hun rekening nemen. Na jaren genoten te hebben van het DTS-geluid ben ik inmiddels weer teruggekeerd naar direct Stereo. Behalve de live concerten, die speel ik nog steeds af in DTS.