“DRAAITAFEL” BESPREEKWEEK 21-3-2018

Het Aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Dat is normaal gesproken een heel gevecht. Hoe hou ik de hoeveelheid muziek behapbaar? Nog niet eerder kwam ik met zoveel gemak op 5 resterende albums uit. Een makkie, maar dus ook een slechte muziekweek. Wel een beetje vertekent doordat ik al in een vroeg stadium wat oude muziek naar de privé lijst verplaatst had. Ik heb er toch wat moeite mee om oude overbekende muziek op de "Draaitafel" te houden.

Met mijn oordeel dat muziek overbekend is, ga ik er maar van uit dat dit voor een breed publiek ook geldt. Toch realiseer ik me dat er vast ook jonge mensen moeten zijn waar die kennis en geschiedenis niet zo aan de oppervlakte ligt. Ik heb helaas geen enkel idee hoe oud de bezoekers van CD-SCORE zijn.

Aan de ene kant denk ik muziek uit te zoeken voor mijn leeftijdgenoten die ongeveer dezelfde smaak hebben overgehouden aan hun jeugd als ik. Anderzijds wil ik ook graag een bibliotheek zijn voor de jongere mensen die in deze hoek van de muziek juist veel willen ontdekken, net als ik zelf zo'n beetje m'n hele leven gedaan heb.

De selectie die ik maak is puur m'n persoonlijke smaak, los van welke populariteit dan ook. Als ik het album nog niet ken is het goed voor de "Draaitafel", als het mooi is komt het op de site. Liefst niet te veel, soms wat minder.

De Opvaller(s) Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Seabuckthorn - They Haunted Most Thickly:

De klank en de beelden die geluiden bij me oproepen zijn vaak voldoende voor me om een album mooi te vinden. "They Haunted Most Thickly" van Seabuckthorn is daar een typisch voorbeeld van.

Alle bespeelde instrumenten staan in de ruimte en klinken zoals ze akoestisch klinken. Schijnbaar in chaos, maar altijd geordend zodat er prachtige samenklanken ontstaan en mooie ritmes. Akoestisch en de akoestiek als hoofdthema. Een soort meditatiemuziek met tantra-achtige melodieën. Muziek uit het spectrum tussen klassiek en pop in. Gebaseerd op de 12 snarige gitaar van Andy Cartwright.

Het klinkt mooi, de muziek is interessant, langzaam en zonder drums of zang. Spektakel in de oppervlakkige vorm ontbreekt. Spektakel in compositie, pure klank en verweven melodieën is er volop. Al snap ik dat niet iedereen dat zo zal ervaren.