Vooraf

Muziek luisteren is een continu veranderende belevenis. Natuurlijk de oude en nieuwe albums (CD's) zelf. De artiesten, de media publicaties, de concerten en optredens. Het kan ook de afspeel apparatuur zijn of de omgeving waarin de muziek plaats vindt. Er is in dit enorm brede veld altijd wel iets wat me bezig houdt.

Het verhaal

Zaterdag 15 februari was een dag vol muziekbeleving, niet zozeer aan de muziekkant, maar vooral aan de apparatuur kant. Voordat ik naar PUURAVD reisde om de fantastische MBL spullen te bewonderen, heb ik nog zoveel mogelijk meegepakt van de "Live multi DAC test" van Alpha Audio.

Alpha heeft het lumineuze idee gehad om hun geplande test live uit te zenden. Een idee dat ik 100% onderschrijf. Bij alle reviews die ik lees probeer ik me voor te stellen hoe het gedaan en gegaan is. Als je dat live hebt meebeleefd hoef je je daar niet meer op te concentreren, maar gaat de volle aandacht naar de testen zelf.

Dat zo'n idee eenvoudiger klinkt dan het is bleek wel tijdens de uitzending. De 3 reviewers, Yung Lie, Geoffrey Vanhouwaert en redacteur Jaap Veenstra, waren niet altijd goed hoorbaar, wat veel gehannes met microfoons opleverde. Voor zo'n eerste keer best vermakelijk om te zien dat zoiets niet vanzelf goed gaat.

Het geluid van de speakers was voortdurend goed hoorbaar. Er waren zelfs mensen die via het live kanaal vanuit hun huiskamer reageerden op de testen en die opmerkingen kwamen vaak overeen met die van de testers zelf.

Dat vond ik best knap, maar ook raar dat die microfoons in de studio en de afspeel apparatuur thuis zo goed waren dat ze dat konden horen. Ik durfde zelf niet echt te zeggen dat ik een duidelijk verschil hoorde. Als er al iets was, was het te subtiel om er zeker van te zijn. Laat staan het te benoemen. Misschien mis ik daar toch de ervaring om het goed te kunnen beoordelen.

Heel interessant vond ik dat op een bepaald moment een andere voeding aan een DAC gekoppeld werd en dat daarmee de DAC beter ging presteren.

Het houdt me al een tijdje bezig dat het kennelijk nodig is om voor een muziekspeler voor schone voedingsspanning te zorgen. Mijn stelling is dat een apparaat dan slecht gebouwd is.

Nu zag ik live dat een apparaat van zo'n 1500 - 2500 euro het voor elkaar krijgt om geen goede beheersing van de voeding te hebben. Ik vind dat zo slecht!

Alleen deze waarneming maakte de uitzending al waardevol. Als je zoiets leest in een review kan je dat toch veel minder op waarde inschatten. Van mij mogen er nog veel meer live reviews komen. Applaus voor Alpha Audio.

De opvaller(s) 

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Half Moon Run - A Blemish in the Great Light:

"A Blemish in the Great Light" is het derde album van Half Moon Run. De eerste "Dark Eyes" vond ik prachtig, de tweede "Sun Leads Me On" heeft me in een staat van twijfel gebracht waar ik nog steeds niet uit ben.

Nu, met "A Blemish in the Great Light" heb ik het oude gevoel terug. Dit is weer de muziek die me op elk moment aanspreekt en blij maakt. De harmonieën kloppen, de nummers stralen stuk voor stuk een vorm van schoonheid uit.

Het zijn pareltjes in de stijl van de klassieke popsong. De zo langzamerhand verloren gegane vaardigheid van popmuziek maken aan de hand van het rock idioom. De kunst die de Beatles tot in de perfectie hebben uitgewerkt. De kunde van de compositie en het uitwerken daarvan tot een stukje eeuwigheid, dat is wat ik bij dit album van Half Moon Run hoor.

Details in de muziek als het openen van een aluminium frisdrankblikje ("Jello on my Mind)", hartzeer die klinkt als de mooiste dag op aarde ("Favourite Boy"), wendingen van mooi akoestisch gitaarspel naar violen naar een gemixte climax ("Then Again"). In elk nummer klinkt vakwerk en het vermogen door om iets moois te creëren, zelfs tot aan het eind van het album ("New Truth"). En zo kan ik doorgaan, een briljant stukje muziek.