Dit concert is om meerdere redenen bijzonder. Ten eerste omdat het met m'n twee dochters was en daarnaast omdat de vroege albums van dEUS een bijzonder plekje in m'n hart hebben.

Dat we elkaar in de muziek van dEUS zouden vinden was een verrassing. Gedurende hun jeugd en het  opgroeien van de meiden hebben ze m'n favoriete muziek bijna altijd afgedaan als van en voor een andere generatie. De muziek van dEUS is uit hun kleutertijd, dus leek voor mij bij die oude meuk te horen, maar ze putten dus uiteindelijk ook wel uit het verleden. Alhoewel, de laatste jaren heeft dEUS weer albums uitgebracht, recent nog met "Keep You Close". Misschien kwam hun interesse daar vandaan.

De locatie is ook bijzonder. Het gaat onder de noemer Vredenburg, maar het concert vindt plaats in een noodgebouw, "Vredenburg Leidsche Rijn". Dit om de enorme verbouwing van Vredenburg in het centrum van Utrecht mogelijk te maken.

Het kost wat extra moeite om met het openbaar vervoer na m'n werk op de locatie aan te komen. Het duurt zelfs zo lang dat er helaas geen tijd meer is om nog even te socializen. We gaan na aankomst bijna meteen de zaal in.

dEUS komt natuurlijk met het hun recente muziek, "The Final Blast" tot en met "Oh Your God" gaan er lekker in. Niks mis mee, maar ik ken het minder goed. Met "Little Arithmetics" begint het wat vertrouwder te worden. De meiden lijkt het niet uit te maken, die lijken het sowieso prachtig te vinden.

De magie komt met het nummer "Instant Street". Dit is het geluid van dEUS wat voor mij het ongrijpbaar bijzondere van de dEUS muziek bezit. Muziek uit de tijd dat volleybal erg leuk was en ik tijd kreeg om weer muziek te ontdekken, zoals de muziek van dEUS.

Zo wordt het voor mij herkenbare "Magdalena" ook weer een hoogtepunt.  Het echte kippenvel komt met mooie uitvoeringen van "Theme From Turnpike", "Suds & Soda" en "Hotellounge (Be the Death of Me)". Dit is waar ik voor kwam. Wat bijzonder om dit samen met de meiden zo te beleven.

Niet dat we hier veel afstemming over hebben tijdens het concert. De zaal zit werkelijk ram vol. Iedereen staat op zijn plek geklemd en praten wordt door deze Belgische heren voorkomen door het geluid op standje pijngrens te zetten.

dEUS zet een heel goed concert neer, waar ook het hele publiek zo over lijkt te denken. De meiden in ieder geval ook. Dat blijkt als we na afloop weer wat woorden kunnen wisselen. Gewoontegetrouw kijk ik dan even hoeveel tijd er nog is om naar huis te gaan. Tot m'n schrik zie ik dat het een grote uitdaging wordt om nog op tijd de trein te halen.

We besluiten snel de jassen te halen en m'n oudste dochter biedt aan om me naar het station te rijden. Snel jassen halen was helaas geen optie, gelukkig waren we met de auto wel snel op weg naar het station.

Dit werd uiteindelijk ook een bijzondere beleving. Ik kende de weg niet en voelde me geheel overgeleverd aan m'n dochter. Zij reed ons met een indrukwekkende vaart en stuurmanskunsten door de binnenstad van Utrecht. Ik kreeg beelden van autoraces in m'n geest waar m'n dochter net uit vandaan leek te komen.

Een hele onwerkelijke ervaring vooral omdat het resultaat was dat de onhaalbaar geachte trein gehaald werd. Ik kon nog net tussen de zich al sluitende deuren door springen.

Ik had me de avond anders voorgesteld, iets meer samen met de meiden willen doen, maar dat hadden we dus anders moeten aanpakken. Ik heb m'n oudste dochter op één vlak in ieder geval anders leren kennen, ze kan autoracen! De waardering voor dEUS is gebleven.