Het Aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Werkelijk, het is alsof ik gisteren het stukje over Emiel Landman heb afgerond. Wat kan een week toch snel gaan. Vooral het weekend is niet van veel nut geweest voor voortgang van de "Draaitafel". Vrijdagavond heb ik genoten van de Bullfrog Taste Express, zaterdag en zondag stonden in het teken van de Olympische Winterspelen. Hoe mooi was dat?

Nu sta ik voor de keuze welk album uitverkoren is deze week. Is er een goed genoeg of moet ik gewoon een keer een week overslaan? Dit is soms een spannend moment. Hét moment om een album in z'n geheel te gaan luisteren, om bevestiging te krijgen van de indrukken die verzameld zijn of niet. Gelukkig blijkt vaak dat indien de losse nummers aaneensluitend geluisterd worden, ze als geheel toch meer inhoud, vorm en waarde krijgen. Deze formule, geleerd van de radio, werkt ook voor de "Draaitafel".

De Opvaller(s)

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Turin Brakes - Lost Property:

De Turin Brakes maken min of meer pop liedjes en zijn daar al behoorlijk succesvol mee geweest in Engeland. Al is de laatste hit alweer uit 2008. Zijn ze minder hitgevoelige muziek gaan maken? Ik lees dat elk album zo'n beetje een andere sound heeft, dat zou een oorzaak kunnen zijn. In ieder geval is het knap dat ze het kunnen.

"Lost Property" (2016) is het eerste album van Turin Brakes dat ik hoor. Een album vol met potentiële hits. Het klinkt allemaal heel verzorgd en ja, inderdaad, akoestisch. Op Wikipedia is te lezen dat ze tot de "New Acoustic Movement" werden of worden gerekend. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat de muziek voor mij klinkt als een album uit het verleden, de jaren 70 of begin 80 toen de studio albums opkwamen die naar meer opname perfectie streefden.

De stem van Olly Knights is fijn en uitgesproken. Af en toe is er mooie meerstemmigheid en ook de viool wordt niet geschuwd. De nummers klinken vrij luchtig, hebben een pop karakter en zijn allemaal sterk. De enige kritiek zou kunnen zijn dat het allemaal wel heel erg netjes is gemaakt en de muziek misschien nog meer tot uiting zou komen met hier en daar een scherp randje.

Tidal:

Spotify: