Peter Baumann - Machines Of Desire:

Het bericht over een nieuw album van Peter Baumann kwam binnen met een schok. O? Echt? Echt nieuw, met nieuwe muziek? Dat zou mooi zijn!

De belofte die de muziek van Peter Baumann voor me inhoudt is enorm. Dat is gebaseerd op z'n albums "Romance '76" en "Trans Harmonic Nights". Toch wel negerend dat er daarna niet meer zoiets moois gemaakt is door Peter Baumann. Commerciële druk? Ik weet het niet.

Gelukkig is de muziek van "Machines Of Desire" weer in lijn met die van "Trans Harmonic Nights". Niet zo mateloos fantastisch als toen, maar wel heerlijk om naar te luisteren. Het klankbeeld is zeer vergelijkbaar, zijn dezelfde instrumenten gebruikt? Het ritme ligt lager en het klinkt ook wat ruimtelijker.

Een vraag die wel opkomt is of dit misschien oude ongebruikte tapes zijn die tot een album samengesmeed zijn? Nee dus. Op de site van Bureau B valt te lezen dat dit nieuwe composities zijn. Gelukkig, de draad is weer opgepakt waar die na "Trans Harmonic Nights" was blijven liggen. Ik hoop dat het een opstap is naar een volgende creatieve uitspatting. De belofte is er niet minder op geworden.

Voor de fans die ook al jaren naar de oude muziek luisteren en niet alleen maar zwijmelen in aanwezigheid bij kraak en ruis is er het goede nieuws dat er sinds mei 2016 ook weer CD's te verkrijgen zijn. Ik ben nu de gelukkige bezitter van 2 geremasterde CD's: https://www.cherryred.co.uk/artist/peter-baumann/of via Bureau B.

Tor - Blue Book:

Een nieuwe Canadese artiest aan de horizon. Nou ja, nieuw, 4 jaar geleden is het eerste album afgeleverd. Dit is het tweede. Voor mij is het nieuw en de muziek verrassend. Downtempo wordt het genoemd, lounge wordt niet meer gebruikt lijkt het, maar daar leunt het in mijn ogen tegenaan.

Het is lichtvoetige muziek die daardoor snel aan je aandacht zou kunnen ontsnappen als er geen ritmische weerhaakjes in zouden zitten. Elk nummer heeft iets waardoor je mee gaat "swingen" in het ritme. Dit is geen muziek die je in spanning uit doet kijken naar de volgende wending in de muziek. Dit is muziek waardoor je gewiegd wordt, zachtjes in je hangmat heen en weer bewogen wordt. Heel subtiel, maar heel doeltreffend.

Nog eens naar hun eerste album kijkend, die heet "Drum Therapy". Dat idee sluit heel goed aan bij mijn beleving van "Blue Book", maar dan als moderne "Rythem Therapy". Het lome ritme wat me meeneemt en me in een fijne stemming brengt.

De naam "Blue Book" heeft een link naar de jeugd van "Tor". Dit samen met een leuke introductie van Tor is te vinden op: https://www.tormusic.net/about/