Het Aanbod
Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging “"Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?
Wat zijn de overblijvers na een week vol met mooie niet te negeren albums. Een soort van toppunt is wel dat er bijna 50 albums om aandacht vragen die ik niet simpel kan verwijderen. In dit veld is er nog niet een album boven komen drijven waar ik in z'n geheel van ondersteboven ben. Ik heb veel mooie muziek gehoord, dat zeker, er is alleen nog geen beeld van de albums als geheel ontstaan.
Al kan ik de beide albums van Aes Dana Feat. Miktek daar niet onder scharen. Zowel "Far & Off" als "The Unexpected Hours" staan vol prachtige nummers. De reden om dit niet uitgebreid te bespreken is dat de muziek heel dicht bij "[ Aftermath 2.0 | Archives of peace ]" uit 2013 ligt. Wil je daar meer van dan zul je hier veel plezier aan beleven. En wie wil er nou niet genieten van de pracht van 24 bit resolutie?
Toch blijft niet alles na publicatie van "Op de Draaitafel" ook in deze lijst staan. Vaak wis ik daarna muziek die goede muziek is, maar die niet mijn favoriet wordt, echter mogelijk wel voor anderen. Muziek dus die ik in ieder geval wil vermelden.
De opvallers
Bruno Sanfilippo moet ook zeker genoemd worden. Met maar liefst 2 albums waar ik meer naar wil luisteren dan ik gedaan heb. Zowel "Inside life" als "The Poet" bevatten echter wel muziek om voor te gaan zitten. Prachtige stemmige muziek met een mooie balans tussen klassiek en ambient door de piano en strijkers.
Archive dan met "The False Foundation". Ik ben al een paar keer verrast door een mooi nummer. Ook dit lijkt een groei briljantje. Deze blijft nog even op de lijst om zich te manifesteren.
Zowel "The Voynich Manuscript" van
Legiac, als "Sirens" van Nicolas Jaar klinken als veelbelovende ambient/ downtempo albums met een goed verhaal. Het is nog te vroeg om te weten of ze me dierbaar gaan worden.
"Buoyancy" van Nils Petter Molvaer kent ups en downs. De trompet klanken raken me vaak, maar de gierende passages op "Ras Mohammed" gaan me nog door merg en been. De tijd zal het leren waarnaar de balans zal doorslaan.
"Rhythmus I-IV" van Sven Kacirek & Thomas Klein is een mystiek en mysterieus album. Niet voor niets wordt het experimentele muziek genoemd. De gemakkelijke lijnen ontbreken bijna geheel. Dit vraagt veel aandacht in inleving. Als dit eenmaal bekend terrein wordt lijkt het uit te kunnen gaan groeien naar zo'n speciaal album wat je af en toe op zet om helemaal los van de wereld te komen. Misschien wordt het zelfs een landmark waar je altijd naar terug grijpt om weer te horen hoe mooi en divers muziek kan zijn.
Weergaven: 9