Het Aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Pfff. Alweer een week voorbij? Moeiteloos, maar niet zonder aandacht voor de draaitafel. De oudere muziek voert nog even de boventoon. Er valt nog steeds veel te ontdekken. Er zijn al wel veel nieuwe releases, maar die zitten nog in de "Draaitafel"-pipeline.

Het kan toeval zijn, maar veel nieuwe jonge bands lijken voor meer rock georiënteerde muziek te kiezen. Het zijn nog maar indrukken die ik terloops op doe terwijl ik met CD-SCORE bezig ben, maar ik hoop dat het echt een ontwikkeling is. Dat de muziek niet meer als  "post-rock" in een hoek gezet kan worden, maar een jonge nieuwe ontwikkeling van de stijl krijgt.

Dat brengt me ook op de stijl folk die je tegenwoordig vaak als aanduiding bij muziek tegenkomt. Ook bij de "Draaitafel"-muziek. In die stroming wordt de term "post folk" volgens mij nooit gebruikt.

Of de term folk wordt breder toegepast dan vroeger of de folk muziek heeft zich flink ontwikkelt. Waar rock vaak als passé werd afgedaan heeft de folk minder onder vuur gelegen. Dat lijkt een voordeel te zijn geweest.

Hoe dan ook, de honger naar muziek blijft. Die paar momenten in de week dat gelukzalige gevoel van een wending in de muziek, een opeenvolging van klanken of juist stilte, is wat me drijft. Meestal in het spectrum van de rock, folk of blues, oud of nieuw, elektrisch of akoestisch.

De Opvaller(s)

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en gemanifesteerd als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Grice - The Grey of Granite Stone:

Grice strooit niet met albums. Elk album heeft een weloverwogen ontstaansgeschiedenis en is het product van een lang creatief proces. In het gezelschap van coryfeeën als Richard Barbieri en Steve Jansen wordt de muziek vervolgens onberispelijk opgenomen. Dat is de basis die je mag verwachten.

De muziek moet het album vervolgens leiden naar een unieke bron van plezier en vermaak. Ook dat kan je inmiddels verwachten, die status heeft Grice wat mij betreft al. Dat is ook logisch gezien de voorgangers "Propeller" en "Alexandrine".

Het unieke verhaal van dit album is de liefde en weemoed die er uit de muziek spreekt: "The Grey of Granite Stone". Elke song op dit album (EP) is een kandidaat voor het perfecte popnummer. Zo gebalanceerd en aangrijpend is deze muziek. De kunst van niet te veel, niet te weinig, alles in de juiste proporties en op het goede moment.

Bepalend is de song "Cry", met prachtige meerstemmigheid en harmonieën. Dit heeft een impact die bijna geen gelijken kent, een poging om de hemel aan te raken.

Minpuntje is dat het best wat langer had mogen duren. Maar wil je kwaliteit, dan moet je strepen tot het echt goed is. 

Tidal:

Spotify:

Tidal:

Spotify: