Niet veel later kregen "Hanzel" en ik, nog een kans om Earth & Fire nog een keer "in de buurt" te zien. Deze keer in Waarland, toch wel buiten ons bereik

op de fiets, maar de moeder van "Hanzel" wilde ons wel rijden.

Deze keer was ik beter voorbereid op wat komen ging dan de vorige keer in de Rode Leeuw. De waardering voor het recent uitgebrachte "Gate To Infinity" was bij ons 

 inmiddels al tot legendarische proporties gestegen. Ik hoopte dus vurig dat die muziek flink aan bod zou komen.

Op de bewuste dag heb ik mezelf, wegens ruimte

 gebrek, opgevouwen in de achterbak van de auto waa

rmee we naar Waarland gingen. Natuurlijk waren we op tijd en konden we de kroeg van Waarland een beetje verkennen. Waarschijnlijk was het Café Nol, maar van een naam kan ik me verder niets herinneren. Ik weet nog dat er veel grind lag toen we even buiten stonden.

Na een paar biertjes waren we klaar voor de band en begon voor mij het duimen dat ze de muziek van "Gate To Infinity" zouden gaan spelen. Ik weet nog dat we niet zo lang hoefden te wachten. De hoge begin tonen van de album opener "Recognition?" werden al snel ingezet en al m'n zinnen verstijfden. Dit was het, dit was wat ik zo vurig wenste. Nee, het klonk niet zo perfect als op het album, maar deze keer kon ik er beter mee om gaan. 

Het werd een prachtige ervaring, een om nooit te vergeten. En dat lukt aardig omdat ik het me nu in 2018 nog steeds voor de geest kan halen. Bij het natuurlijke verloop van het nummer "Recognition?" naar "A Princess In Egypt" werd er net als op het album doorgespeeld.

Daarna raakte ik echt buiten m'n zinnen. De samenzang van "A Princess In Egypt" maakte diepe indruk. Dat was wel zo'n beetje het mooiste wat ik ooit live gehoord had. Dat kon snel in die tijd, zo veel live muziek had ik nog niet gezien, maar zo redeneer je dan niet.

De status van Earth & Fire is voor mij in Waarland definitief gevestigd als superband. Het gaf op dat moment de hoop dat er nog veel meer moois zou komen. Ik voelde me heel rijk er deelgenoot van te zijn.

Er kwam ook nog een selectie van oude nummers aan bod en een paar uur later was ik de koning te rijk. Wilde me met alle plezier nog een keer opvouwen en heb de hele reis naar huis zo goed als niets gezegd omdat ik nog met m'n gedachten bij het concert van Earth & Fire was.

Nog niet wetende dat ik dit nooit meer zou beleven...