M'n eerste optreden van de Golden Earring in 1982 was geen succes, dat was jammer. Nu, al bijna 30 jaar later, doen ze ook een theater toer. Dat maakt het wel heel makkelijk om er toch nog eens een mogelijk succesvolle ervaring aan toe te voegen.

De periode dat dit geduurd heeft geeft iets aan, bijvoorbeeld dat ik de Golden Earring niet altijd even hoog had staan. Dat de Golden Earring als band en muzikaal ups en downs heeft gekend en dat de tijden veranderd zijn.

Het is eigenlijk ongelofelijk dat ik na al die tijd nog een herkansing krijg. De bandleden hadden in 2013 allemaal al de pensioen gerechtigde leeftijd bereikt. De band zelf bestond toen al 52 jaar! Nu ik dit schrijf, mei 2020, zitten we nog maar 1 jaar van een 60-jarig bestaan! Want ze treden nog steeds op.

Het optreden is een typisch theater optreden. De setlist staat vast en er is routine in wat er gedaan moet worden, maar het is wel leuk. Er is voor wat extra aankleding gezorgd met heel toepasselijke voor en achterkanten van auto's. Dat voegt heel prima door hun grootste hit "Radar Love".

Ze beginnen met "Back Home", dat is meteen goed binnen komen voor mij. De sfeer is dus goed en Barry Hay zingt nog heel behoorlijk. Al geeft hij aan een beetje ziek te zijn. Hij heeft ook een sjaal omgedaan.

Als front en showman staat hij zeker nog z'n mannetje. Zolang ze de oude muziek spelen kan het voor mij niet op, alles van het begin tot Contraband uit 1976 is goed.

Deze muziek komt ruim genoeg aan bod tot "Radar Love" aan de beurt is. Dit nummer live horen is echt iets bijzonders. Er is weinig muziek die steeds mooier wordt, maar "Radar Love" is er zeker een van. Schitterend!

Daarna wordt even gas terug genomen. Toch volgt er ook weer snel een hoogtepunt. "Ce Soir" van de LP "Switch", het album wat ik heel bewust meegemaakt heb vanaf het verschijnen. Hoe vaak zal ik niet naar die prachtige hoes gekeken hebben in de etalage van V&D in Hoorn, voordat ik de LP kon kopen? Ik herinner me ook het zingen van "Ce Soir" tijdens een les op school. Zoiets wat vreemd genoeg in m'n geheugen is blijven hangen.

Daar hielden de echte krakers voor mij op, maar het is toch genieten van de band. Een drumsolo van Cesar Zuiderwijk is toch ook iets wat je een keer meegemaakt moet hebben. 

De band is gezegend met een collectief aan grote muzikanten. George Kooymans is er daar ook een van. Hij is een soort tweede frontman van de Golden Earring geworden, vooral van Golden Earring deel "twee" in de jaren 90. Mooi dat dit mogelijk is binnen een band. Ook vanavond levert hij z'n deel met leadzang, prachtig gitaarspel en solo's.

En dan is er ook altijd een "stille" kracht, Rinus Gerritsen. De man die op z'n bas het unieke geluid van "Radar Love" perfectioneert.

De tijd heeft hem zichtbaar getekend, de sporen van een intensief leven? Hij is maar een paar jaar ouder dan de rest, maar komt veel ouder over.

Zo wordt ik toch met de "relatief nieuwe" muziek meegenomen naar het eind van een hele mooie avond. Petje af voor de band en het repertoire over de jaren heen. Ik ben heel blij dat ik toch eens een keer zo heb kunnen genieten van de Golden Earring.