LP selectie 1966

Playlist

De Albums

We komen in de tijd die ik min of meer bewust meegemaakt heb qua muziek. Van best veel nummers vanaf 1965 heb ik min of meer concrete herinneringen dat ik het op de radio hoorde spelen. Een zo’n nummer is “Along Comes Mary” van The Association. Dit zalige nummers is in tegenstelling tot vele hitsingles in die tijd onderdeel van een mooi album. De muziek klinkt als een aanloop naar de Flower Power eind jaren 60 en is een exemplaar van muziek die mij een gevoel geven wat helemaal bij die hoort.

Astrud Gilberto blijkt echt geen eendagsvlieg te zijn. Ook het album “Look To The Rainbow” is zeer de moeite waard. De muziek is geheel in Astrud stijl en het orkest is heel mooi opgenomen.

Waar de Beatles nog niet op hun maximum qua creativiteit blijken te zijn beland wordt het 1e album Pet Sounds dit jaar wel het hoogtepunt voor de Beachboys. Staaltjes van inventiviteit en studio mogelijkheden worden weggegeven op de singles “Wouldn’t It Be Nice“, “Sloop John B” en “God Only Knows“.

Met Revolver wordt popmuziek naar onverstelbare hoofte gebracht door de Beatles. Het experimenteren met technieken, muzieksoorten, ritmes en composities lijkt geen grenzen te kennen. Revolver geeft nieuwe inzichten in wat er in popmuziek mogelijk is en hoe de muziek je overweldigend kan raken. Hoewel ik wel favorieten heb, heeft het geen pas om er apart nummers uit te noemen, dit album moet je in z’n geheel luisteren.

Zo’n album als Revolver geeft je het gevoel dat men verder wel kan stoppen met muziek maken, het zullen allemaal hulpeloze pogingen zijn. Toch blijkt dat niet het geval te zijn, er valt meer te genieten, er zijn meer muzikanten die tot iets bijzonders in staat zijn. Bijvoorbeeld de mannen van Cream op het debuut “Fresh Cream”. Jack Bruce, Eric Clapton en Ginger Baker maken ook muziek die dat bijzondere heeft, maar dan op het Blues/Rock vlak. Ook de ruimtelijke manier van opnemen draagt veel bij aan het luister genot.

Nog iets bijzonders, Blues uit Nederland op wereld niveau, “Desolation” van Cuby + Blizzards wordt in 1966 uitgebracht. Namen als zanger Harry “Cuby” Muskee, Eelco Gelling op guitar en Herman Brood duiken op, maar ook Herman Deinum (bas guitar) en Hans la Faille (drums). Allemaal fantastische muzikanten.

Een van de dingen die zou mooi is aan popmuziek is de eindeloze mogelijkheden die er zijn om muziek te maken. Het kan altijd anders en het hoeft er niet minder mooi van te worden. Bijvoorbeeld “River Deep – Mountain High” van Ike & Tina Turner. Een duidelijk product van producer Phil Spector. Ik vind het mooi om singles als “River Deep – Mountain High” in album context te horen en dan te ontdekken dat het een geheel is.

De Beatles en de Beachboys zetten iets nieuws neer qua popmuziek, maar de toppen van de Blues zijn nog niet bereikt. John Lee Hooker doet er nog een schepje boven op met “It Serve You Right To Suffer“. Gemaakt onder het jazz label ABC Records, wat de opname waarschijnlijk de unieke klank en kwaliteit geeft.

Het zwaartepunt ligt op de Blues dit jaar, ook in Engeland wordt schitterende Blues gemaakt, zoals door John Mayall met wederom Eric Clapton en de Blues Breakers. Het gitaarspel van Erik Clapton streelt de blues gevoelige oren op het album “Blues Breakers“.

Over strelen gesproken, de samenzang van de Mama’s And The Papa’s laat nieuwe uiteinden van de popmuziek horen. Het album “If You Can Believe Your Eyes And Ears” bevat de absolute topsongs van deze band, “Monday, Monday” en “California Dreamin’“, maar is daarmee nog niet bepaald, er staan nog veel meer prachtige nummers op.

Het album “Aftermath” van de Rolling Stones kan ook niet onbesproken blijven omdat het het hemelse “Lady Jane” bevat. Ook “Under My Thumb” en “Out Of Time” kleuren m’n jeugd met mooie herinneringen.

Hoewel ik mezelf eerst zou definieren als rocker blijkt daar uit de muziekselectie van 1966 weinig van en dat klopt ook wel, de jaren 60 en 70 hebben qua muziek m’n jeugd vorm gegeven. Ook Simon & Garfunkel zijn in m’n herinneringen gekomen met pijlloos mooie nummers. Hun tweede album “Sounds of Silence” is van een andere wereld, weer blijken er geen grenzen te zijn aan het maken van heel erg mooie muziek.

Toch blijkt dit ook nog maar de voorbode te zijn op nog een treetje hoger, “Parsley, Sage, Rosemary and Thyme“, weer is er een nieuwe mogelijkheid gevonden om ultieme schoonheid vorm te geven in geluid. Als je na het horen van de opener “Scarborough Fair / Canticle” kan zeggen dat het je niet raakt kan je hier echt stoppen.

Zo lijkt het verhaal wel compleet te zijn, maar ondertussen blaast Jeff Beck de Yardbirds nieuw leven in op het album “Roger the Engineer“. Geweldige gitaarmuziek aan de hand van wat ook een gitaar grootheid zou blijken te worden.