Monophona - Black On Black (2015, Indie Pop, Trip Hop):

Dit is opvallende muziek, veel zware drums in een rustig tempo met daaroverheen vertellende zang. Tezamen een wat onwerkelijk geluidsbeeld. Daar waar er meer aankleding is, b.v. in "Thumb" onstaat er iets meeslepends. Dat wordt in de loop van het nummer nog versterkt door een stukje gesproken woord. Ik heb de indruk dat ik dit nummer ergens van ken, maar dat lijkt me toch ook weer onmogelijk. Is dat de kracht van deze muziek? Er kiezen tegenwoordig veel zangeressen voor deze aanpak, maar deze steekt daar ver bovenuit. Net als Lorde, waar het mee begonnen lijkt te zijn..

Distance, Light & Sky - Casting Nets (2014, Folk, World, & Country): Een debuut album met direct een grote impact. Dit klinkt als een gevestigde band met zelfvertrouwen in eigen kunnen.  Mooie muziek in de zin van goeie composities, maar ook omdat het heel mooi opgenomen is. De informatie van Glitterhouse is derhalve niet alleen promotie. De beschreven belofte wordt waargemaakt. Dit is heerlijke rustige luister muziek waarbij bovenop de muziek ook genoten kan worden van kennelijk vakmanschap en klank.

Louise Le May - A Tale Untold (2015, alternative, alt folk, experimental, indie, lo-fi): Nog meer verfijning, de muziek van Louise Le May is heel breekbaar, ijl en engelachtig. Sprookjesachtig ook, zoals de hoes al een beetje suggereert. De begeleiding is gebaseerd op piano en strijkers. Hiermee wordt een sfeer van een soort klassieke eeuwigheid gecreëerd. Een universele basis om de prachtige zang zo mooi mogelijk uit te laten komen. Voor wie de muziek kent heeft dit wat weg van de briljante pracht van de zang van Annie Haslam op "Turn of The Cards" van Renaissance.