WEEK 9 CD-SCORE “DRAAITAFEL” 2016

Deze luister week

Het is al 4 maanden geleden dat de eerste weekbespreking voor de CD-SCORE "Draaitafel" bij elkaar werd geluisterd. Daar is niet veel aan veranderd. Op werkdagen is de trein m'n luister studio. Een ietwat te onrustige omgeving om echt te horen waar je naar luistert, maar voor het scheiden van "interessant" en "niet mijn ding" een prima gelegenheid.

Daarna begint het echte luisteren thuis. De stereo gaat aan zodra er voldoende geslapen is en gaat weer uit als het een uitdaging wordt om nog voldoende te slapen. Niet dat de muziek de hele dag aan staat, er wordt ook veel naar de TV gekeken, maar een reclame blok is alweer een mooi moment om toch weer even muziek te luisteren.

Zo was luisteren nooit zo'n uitdaging, maar wat in de 4 maanden wel steeds beter gaat is het bij elkaar sprokkelen van muziek releases. Het bij elkaar luisteren van alle releases die uitgebracht worden is geen doen. Het eerste filter is belangrijk, de mensen die op de een of andere manier de eerste aandacht geven aan die releases. Via die publicaties op internet, twitter, facebook, etc., groeit mijn te luisteren lijst. Onderweg pik je nog weer extra namen op en ontstaat de "Draaitafel".

En dat gaat goed, deze week maar liefst 21 CD's die de eerste schifting passeren. Maar toch ook weer 8 CD's die al jaren oud zijn, en het grote publiek niet gehaald hebben, althans aan mij voorbij gegaan zijn, maar dat niet verdienden. En dan tel ik 5 CD's uit 2015 nog niet mee. Het ontdekken van de oudere releases beschouw ik als een succes van de methode. Lang leve het internet, m'n werk en het trein reizen!

De opvallers

Maar welke muziek heeft zich de afgelopen week dan onderscheiden en gemanifesteerd als "hé dat is echt lekker om naar te luisteren?":

Matt Epp - Ready In Time (2015, Folk Rock, Country): De muziek van Matt Epp kan gemakkelijk aan je voorbij gaan. Het is mooie, lekkere muziek, goed gezongen, maar niet zo herkenbaar. Niet geschikt voor de wat er tegenwoordig als eis gesteld wordt om op de radio te spelen dus. Maar als het dan toch in je afspeellijst staat en een aantal keer langs komt gaat het leven. Met name het nummer "Cash & Blood" raakt een gevoelige snaar. Een aanrader voor de liefhebber van het singer-songwriter genre. En als het aanslaat wachter er nog 8 CD's op ontdekking.

Night Beats - Who Sold My Generation (2016, Garage Rock, Psychedelic Rock, Rhythm & Blues, Rock & Roll): Muziek met een indrukwekkende hoeveelheid stijl aanduidingen. Mooie naam ook, voor de band, maar ook voor het album. Nu al interessant, zonder iets gehoord te hebben. En, dat horen voegt nog meer toe. De sound is heerlijk, rock gebaseerd op elektrisch gitaar geluid met een echo daaronder. Als basis al perfect en ze weten dat geluid uit te bouwen in fraaie aansprekende nummers. Hier en daar een echo uit het beroemde rock verleden van de popmuziek, maar ook een duidelijk moderne rock aanpak. Een mix waar ik zeer goed mee uit de voeten kan. Niet te zwaar aangezet, waardoor het effect bejag wordt, net gruizig en subtiel genoeg om emotionele inhoud te krijgen. Ik zou nu willen dat ik meer verstand had van gitaren, want het gitaar geluid is helemaal zoals ik het graag hoor. Laat ze maar snel naar Europa komen, ik wil ze live zien.

De Staat - O (2016, Alternative Rock, Indie Rock): Het album "Machinery" was al eens aanleiding om een recensie te schrijven. Het nieuwe album "O" gaat ook die kant op. Het jongstleden bezochte concert in Paradiso was heel indrukwekkend. Het heeft de beleving van "O" versterkt. Waar de nummers daarvoor hier en daar nog onwennig waren en de ruwe randjes nog een bekend terrein waren zijn die hobbels nu genomen en ligt er een heel album met klassiekers voor het uitzoeken. Dit is een top-album!

Ik ken de teksten niet heel goed, maar het komt op mij over als dat allerlei zaken uit het dagelijkse leven aangegrepen worden om uitvergroot in een krachtig nummer tot een groot event te worden gemaakt. Titels als "Get on Screen", "Time Will Get Us Too", "She's with Me" en met name "Peptalk" laten dat al een beetje zien.

In ieder geval werkt het, de nummers staan ieder voor zich en samen maken het de De Staat. Een heerlijk concept om eens flink uitje dak te gaan. Neem "Blues Is Dead", ongemakkelijke titel maar zo'n heerlijk nummer! "Hip hip hooray Blues is dead!"

Theo Sieben - Delphinidin (2016, blues, folk, americana): De argeloze luisteraar zal niet snel doorhebben dat de muziek van "Delphinidin " uit Amsterdam komt. Op het gehoor af gaand is dit muziek uit het warme zuiden van de VS, een bandje/artiest midden in de roots van de blues ontstaan. Heel knap hoe die sfeer neergezet wordt. Heerlijke muziek dus, heel mooi gitaarspel en mooie verhalende nummers. Een weetje is dat Joost Belinfante (Slumberlandand, CCCinc, Doe Maar) een gastrol heeft. Voor mij is het dan al "als Joost Belinfante meedoet moet het goed zijn!". Ga maar eens luisteren en beleef de sfeer.

(Op 6 maart aanstaande wordt de CD gepresenteerd in koffiehuis HKL in Amsterdam. Misschien een leuk uitje en kennismaking?)