ALBUM SELECTIE 2016: “DRAAITAFEL” BESPREEKWEEK Q3

Share

Dit is een overzicht van de album reviews uit de “DRAAITAFEL” DINGEN berichten van dit kwartaal. De lijst van de mooiste CD releases in deze periode. Als playlist op Tidal of Spotify en de reviews per album.

Luisteren met Tidal:

Luisteren met Spotify:

De reviews:

28 SEPTEMBER 2016

apocryphos-stone-speakApócrýphos - Stone Speak:

"Sprekende stenen, of Steenspraak" daar gaat het hier om. Mijn idee bij het horen van de muziek, voordat ik me van de album titel bewust werd, lag meer bij muziek van voor de "Big Bang". Muziek uit de tijd dat er nog geen ritme of melodie bestond.

Dat geeft wel aan dat hier geen doorsnee hitparade muziek aan de orde is. "Dark Ambient, Drone" wordt het genoemd. Muziek waar tempo geen rol speelt, maar meer het klankbeeld en de veranderingen daarin.

Het album start met stilte, langzaam overgaand in een soort ruimte waarin geheimzinnig gefluister hoorbaar is. De indrukken en verbeelding worden verdrongen door nieuwe indrukken en verbeelding zonder ergens vat op te krijgen. Zodra het idee van herkenning door herhaling tot verwachtingen gaat leiden, blijken de geluiden door een onzichtbare kracht weggeblazen te worden en vervangen te worden door weer iets anders onheilspellends. Dat is mijn beeld van deze muziek.

Dit zet je niet achteloos even op, hier moet je voor gaan zitten om alle indrukken optimaal op je in te laten werken. Indrukken die uniek zijn en waar je verbeelding alle ruimte krijgt, gedragen door de bijna vormeloosheid en lange klankbeelden die toch ook schoonheid bezitten.

Voor mij is dat de kracht van deze muziek, het leidt tot een concentratie waardoor de indrukken van de omgeving ver weg raken en de muziek het denken overneemt.

Zo hoor ìk het, maar lees vooral ook de beschreven context op Bandcamp, dat geeft weer een andere invalshoek.

21 SEPTEMBER 2016

Tor - Blue BookTor - Blue Book:

Een nieuwe Canadese artiest aan de horizon. Nou ja, nieuw, 4 jaar geleden is het eerste album afgeleverd. Dit is het tweede. Voor mij is het nieuw en de muziek verrassend. Downtempo wordt het genoemd, lounge wordt niet meer gebruikt lijkt het, maar daar leunt het in mijn ogen tegenaan.

Het is lichtvoetige muziek die daardoor snel aan je aandacht zou kunnen ontsnappen als er geen ritmische weerhaakjes in zouden zitten. Elk nummer heeft iets waardoor je mee gaat "swingen" in het ritme. Dit is geen muziek die je in spanning uit doet kijken naar de volgende wending in de muziek. Dit is muziek waardoor je gewiegd wordt, zachtjes in je hangmat heen en weer bewogen wordt. Heel subtiel, maar heel doeltreffend.

Nog eens naar hun eerste album kijkend, die heet "Drum Therapy". Dat idee sluit heel goed aan bij mijn beleving van "Blue Book", maar dan als moderne "Rythem Therapy". Het lome ritme wat me meeneemt en me in een fijne stemming brengt.

De naam "Blue Book" heeft een link naar de jeugd van "Tor". Dit samen met een leuke introductie van Tor is te vinden op: https://www.tormusic.net/about/

10 AUGUSTUS 2016

Erik Wøllo & Byron Metcalf - Earth LuminousErik Wøllo & Byron Metcalf - Earth Luminous:

Erik Wøllo zoekt slim de samenwerking met andere muzikanten om aan een nieuw album een eigen wending te geven. Dit keer de 'tribal' percussionist Byron Metcalf, ook een gevestigde naam in het de wereld van de ambient muziek.

En het resultaat is er, de meer slepende geluiden gaan gepaard met heel prettige accenten waardoor het sfeerbeeld een eigen karakter krijgt. In "Valley Of Spheres" begint het zelfs meer op elektronische muziek te lijken waardoor het een heel meeslepende aard krijgt, heel mooi! Je zou het ook de trance van een tribal dans kunnen noemen. Dit kenmerk is de echte de extra laag op dit album, de muziek krijgt veel zeggingskracht. Mooi hoor, ook om wat harder aan te zetten.

10 AUGUSTUS 2016

Markus Reuter and Robert Rich - Eleven QuestionsMarkus Reuter and Robert Rich - Eleven Questions:

Markus Reuter is op de "draaitafel" inmiddels een gevierd artiest met een enorme discografie. Robert Rich heeft zelfs nog meer z'n sporen verdiend, maar is voor mij minder bekend. De muziek van "Eleven Questions" is vooral tempoloos en ruimtelijk. Toch is het heel boeiend, net als vertraagde beelden van een ruimtevaarder die rond drijft in de ruimte. Om dit te ervaren is wel alle aandacht voor de muziek nodig, liefst in een het (bijna) donker.

Mooi is dat de vervreemding ook bereikt wordt met minder definieerbare percussie, snaar geluiden en piano. Er wordt echt naar nieuwe wegen gezocht om nog meer uitdrukking te geven aan muziek waar de "beat" in ontbreekt. Regelmatig zijn dit niet herkenbare kraakjes, piepjes en dergelijke uit het gewone leven.

Muziek om in te groeien en uit te gaan kijken naar de specifieke herkenbare momenten of delen, als in een goed verhaal. Alleen is dit "Eleven Questions", een soort adventure game waar je alleen uit komt als alle vragen opgelost zijn. Heel mystiek.

10 AUGUSTUS 2016

Ghost Of A Saber Tooth Tiger - Midnight SunGhost Of A Saber Tooth Tiger - Midnight Sun:

Door de verrassend mooie muziek van het album "Monolith of Phobos" van de Claypool Lennon Delirium, de huidige band van Sean Lennon, ben ik verder gaan zoeken naar muziek van Sean Lennon.

Sean Lennon, een zoon van John Lennon laat het Beatles gevoel herleven. Via de Claypool Lennon Delirium, maar dus ook al in 2014 in de band Ghost Of A Saber Tooth Tiger met het album "Midnight Sun".

De muziek is vrij complex, verwacht geen Beatles koortjes, maar het ademt wel de bijzondere sfeer en creativiteit uit van veel Lennon/McCartney muziek. Voor mij een feest om naar te luisteren.

Niet dat het een kopie van de Beatles muziek is, dat zou naar zijn. Het is wel degelijk eigen muziek met een eigen visie, maar het draagt wel de Beatles magie met zich mee.

Zoals gezegd, dit is geen een-haps-cracker, dit heeft verdieping nodig. De tijd zal het leren, maar ik verwacht dit heel vaak te gaan beluisteren en ervan te genieten.

27 JULI 2016

Astral Lynx - FlowAstral Lynx - Flow:

Deze band, een in Londen gevestigd viertal met een roerige geschiedenis (volgens  Riffipedia), maakt muziek die tegenwoordig slecht vertegenwoordigd is op de radio. Ze maken een vorm van alternative rockhard rock en psychedelic rock. Een mix waar ik snel warm van wordt, maar ook snel de beleving krijg dat er niets nieuws onder de zon is zodat het gaat vervelen. Een gedurfd genre ook omdat vaak de randen van mooi en prettig opgezocht worden om iets uit te drukken.

Astral Lynx is er in geslaagd om boeiende, mooie, "goede" muziek te maken. Het gitaarspel is bijzonder fijn om naar te luisteren, mede door de psychedelische inslag. Ook de zang mag er zijn, soms solo, maar vaak ook gelaagd, meerstemmig. De rock in de muziek heeft de kwaliteit om meer te suggereren dan werkelijk als klank te horen is. Daarmee wil ik zeggen dat ik hier een enorme energie van krijg zonder dat het nou echt zo hevig van geluid is.

Een vrij zeldzame kwaliteit in de rockmuziek en een die me direct het verband doet leggen met Led Zeppelin. Die muziek gaat ook onder noemer hardrockdoor het leven, maar als je er met die verwachting naar luistert blijkt het allemaal heel erg mee te vallen.

De muziek van Led Zeppelin is, met name door de inbreng van Jimmy Page, gebaseerd op de geniale variaties op de daarvoor hoogtij vierende rock & roll. Astral Lynx heeft meer iets wat ik het best een symphonische inslag kan noemen. Minder rock en meer uitgesponnen "psychedelische" gebaren en door elkaar lopende melodie lijnen. Mooi is ook de zang bijdrage van Louise Wellby in het nummer "Cocoon", de muziek neemt hier een verrassende wending waarmee de nieuwsgierigheid naar meer alleen maar toeneemt. 

Het klinkt eigenlijk als een zoveelste succes plaat van een gevierde rock band, maar kan volgens mij beter als het debuut album van Astral Lynx gezien worden. Een top debuut dan en wat mij betreft een succes album. Hoort en zegt het voort! Astral Lynx!

21 SEPTEMBER 2016

Peter Baumann - Machines Of DesirePeter Baumann - Machines Of Desire:

Het bericht over een nieuw album van Peter Baumann kwam binnen met een schok. O? Echt? Echt nieuw, met nieuwe muziek? Dat zou mooi zijn!

De belofte die de muziek van Peter Baumann voor me inhoudt is enorm. Dat is gebaseerd op z'n albums "Romance '76" en "Trans Harmonic Nights". Toch wel negerend dat er daarna niet meer zoiets moois gemaakt is door Peter Baumann. Commerciële druk? Ik weet het niet.

Gelukkig is de muziek van "Machines Of Desire" weer in lijn met die van "Trans Harmonic Nights". Niet zo mateloos fantastisch als toen, maar wel heerlijk om naar te luisteren. Het klankbeeld is zeer vergelijkbaar, zijn dezelfde instrumenten gebruikt? Het ritme ligt lager en het klinkt ook wat ruimtelijker.

Een vraag die wel opkomt is of dit misschien oude ongebruikte tapes zijn die tot een album samengesmeed zijn? Nee dus. Op de site vanBureau B valt te lezen dat dit nieuwe composities zijn. Gelukkig, de draad is weer opgepakt waar die na "Trans Harmonic Nights" was blijven liggen. Ik hoop dat het een opstap is naar een volgende creatieve uitspatting. De belofte is er niet minder op geworden.

Voor de fans die ook al jaren naar de oude muziek luisteren en niet alleen maar zwijmelen in aanwezigheid bij kraak en ruis is er het goede nieuws dat er sinds mei 2016 ook weer CD's te verkrijgen zijn. Ik ben nu de gelukkige bezitter van 2 geremasterde CD's: https://www.cherryred.co.uk/artist/peter-baumann/of viaBureau B.

19 AUGUSTUS 2016

Trigger Code - Fathers And SonsTrigger Code - Fathers And Sons (EP):

Een fijne ontwikkeling voor iemand in mijn positie is dat muziek ook wel gratis gedownload kan worden. Een concept wat Noisetrade nu b.v. hanteert om muziek te promoten. Daar maak ik dankbaar gebruik van om de muziek eenvoudig op de "draaitafel" te krijgen. De muziek van Trigger Code is daar een voorbeeld van.

De band bestaat al 10 jaar in diverse bezettingen, maar draait om de persoon Taylor Sorensen als schrijver. Op de site staat een heel interessant stukje over de achtergronden en de huidige release: "Sorensen’s Trigger Code is poised to come out punching with the release of the "Fathers & Son" EP, eight songs that lay the groundwork for the forthcoming double-album: "Black Mountain/White Lake". "Fathers and Sons", while holding true to the Trigger Code's rock ’n’ roll roots, is a taste of Sorensen’s exploration of traditional Appalachian music and story telling. Both of which are dramatic turns for the Trigger Code. Filtered heavily through Sorensen’s own working experience, the EP introduces listeners to characters and their stories that will be further unveiled on "Black Mountain/White Lake". With its Appalachian roots and with guidance from grammy award-winning producer Andy Hunt, this EP seeks to use those same stories as measure for a generation largely unwilling to test the scales that weighed all who came before them. "Fathers & sons". The vanitas skeleton to narrate and insist on the clout of "Black Mountain/White Lake"."

Rock muziek dus met een verhaal. Heerlijke rock muziek met zeer overtuigende zang van Taylor Sorensen. De inhoud van de teksten wordt zeer goed neergezet en indringend gebracht. Niet zo heftig als Ian Astbury van "The Cult" het kan doen, maar het zou zeker niet misstaan op een Cult album.

Een heerlijke stevige rock plaat zoals ik het heel lang niet meer beleefd heb met nieuwe muziek. Een album om hoog in de verkooplijsten te staan en geprezen te worden door een groot publiek. Om live furore te maken op de grote festivals. Ik krijg de indruk dat dit verre van de realiteit is en ik begrijp dat niet.

Laat het nieuwe album "Black Mountain/White Lake" maar komen, ik ben nu al een fan, en kom dan meteen even langs Amsterdam om het album te promoten. Ik wil er bij zijn.

10 AUGUSTUS 2016

Josh Stewart & Dan Snyder - 1850Josh Stewart & Dan Snyder - 1850: 

Josh Stewart is een relatieve nieuwkomer in de muziekwereld, maar heeft dit jaar al maar liefst aan 8 albums (mee)gewerkt. Dan Snyder is nog minder bekend en is ook niet op Discogs te vinden. Een teken dat dit er voor een minder bekende route gekozen wordt. Dankzij Noisetrade ben ik hen op het spoor gekomen.

Door het ontbreken van veel op de voorgrond liggend ritme kan dit wel onder ambient geschaard worden, maar dan wel met een soort van "live" touch. Dus met voortdurend het gevoel ergens live bij aanwezig te zijn. Het nummer waarin dit het meest tot uiting komt is "W. T. Landrum".

Dit zou een momentopname uit de keuken van m'n ouderlijk huis kunnen zijn waarin alleen de staartklok hoorbaar is en ook wat ondefinieerbare "buitenaardse" klanken. De combinatie is heel apart en indringend.

En zo gaat het maar door. Een intrigerend album waar ik nog veel vaker naar moet luisteren om er echt 'grip' op krijgen.

10 AUGUSTUS 2016

Phonothek - Lost in FogPhonothek - Lost in Fog:

Het debuutalbum van dit duo, en wat voor een! Naast het ambient aspect is dit muziek die ook meer als elektronische muziek overkomt. De onbestemde sfeer, de lage rollende en grommende grondtonen en metaalachtige klanken in de muziek maakt ook dat dit "dark ambient" genoemd kan worden.

Waar veel ambient muziek momenten kent van het laten gebeuren is dit muziek die je er voortdurend bijsleept. Het lage tempo wordt met contrasterend geluid verstoord waardoor er een spannende onrust ontstaat.

In "Heavy Thoughts" wordt ook heel mooi gebruik gemaakt van trompet. Een geluid waar ik zeer gevoelig voor ben en heel snel door "smelt".

Laat het volgende album maar komen, Phonotek is een aanwinst.

3 AUGUSTUS 2016

Beyond The Wizards Sleeve - The Soft BounceBeyond The Wizards Sleeve - The Soft Bounce:

Wederom muziek uit Londen. De mooie hoes doet het niet vermoeden, maar de band is een duo: Erol Alkan and Richard Norris. Een dj en een producer/engineer/muzikant. Een nieuwe Buggles/Art Of Noisein de maak? De vergelijking kon ik niet laten liggen omdat de creativiteit ook van deze muziek afspat. Je kan van alles verwachten, zelfs de dance gerelateerde muziekstijlen die ik normaal op een afstand houdt. Maar ook heerlijke rock waar U2 zich niet voor zou schamen. De dj invloed is te horen, is dit gemaakt om continu voor nieuwe impulsen te zorgen met geregeld ruimte om wat meer voort te borduren op een thema. Deze keer niet live op een "Dance valley", maar vastgelegd op een CD.

Dit is ook de reden waarom de muziek zich de afgelopen tijd niet herkende als van een specifieke band, maar eerder aan de hand van de hoes die ik regelmatig langs zag komen. Een mannenstem houdt een soort redevoering, er is (soms lieflijke) zang, er zijn strijkers te horen en verder schiet de muziek van dance-achtig naar ambient, naar rock en vele variaties daar tussenin.

Een bijzonder product wat dus tijd nodig heeft om te bevatten, te herkennen en wellicht ook te waarderen. Ik vraag me af wie hier bij het eerste gehoor los op gaat? Zoals wel de bedoeling is voor een live dj. Misschien wel de reden om het op een CD vast te leggen. Dit is te mooi voor alleen een aantal live optredens.

De stijl aanduiding van Discogs is ook psychedlisch. Dat is niet wat ik zo een twee drie herken, maar geeft naast het experimentele wel goed aan dat dit muziek is met een hoge expressie graad. Niet op de gebaande paden, maar in de zin dat het je los maakt van je omgeving. Ga er even voor zitten is mijn aanbeveling.

13 JULI 2016

Scann-Tec - UnytScann-Tec - Unyt:

Mooie muziek uit Rusland deze keer. Scann-Tec is Vladislav Isaev, een componist uit Moskow. Hij is ook ''Audio director'' bij een spelontwikkelaar en maakt muziek voor TV-series. Zeer betrokken bij muziek dus.

De muziek van "Unyt" wordt ambient genoemd, maar voor mij klinkt er een grote "lounge" component in door. Juist het  lounge-achtige is deze keer de sterke troef, in combinatie met omgevingsgeluiden (toch ook ambient) uit het leven en stukjes gesproken Russische tekst. Totaal onbegrijpelijk, maar het klinkt allemaal heel sympathiek.

Normaal gaat het kabbelen van de lounge muziek me irriteren, maar dit blijft boeien. Het album heeft een herkenbare opbouw en structuur, thema's worden niet eindeloos herhaald. Er wordt veel spanning opgebouwd in deze muziek welke tezamen met een weergaloze bas voor een heel lekkere sound zorgt.

Deze bas (vooral in "Unyt") heeft in dit geval voor de doorslag gezorgd. De ritmes die gemaakt worden in combinatie met heel verfijnde pulsjes en andere percussie zijn een constante bron van plezier prikkels. Het geheel klinkt bovenmatig mooi, de klanken zijn zeer goed gekozen en gaan leven. Neem bijvoorbeeld de opeens meeklinkende strijkers en stemgeluiden in "Quantum Evo". Een van de voorbeelden van de genotsprikkels (niet vergeten dat de aanloop er naartoe er bij hoort). 

Ter bevestiging is er op de site te zien dat veel aandacht is voor geluidskwaliteit. Er is een 24 bit versie beschikbaar, maar ook een in 5.1 surround geluid. Dat lijkt me helemaal een beleving.

Samenvattend, zeg nooit nooit, ook lounge muziek kan mooie vormen aannemen en zeer goed klinken.

 

Bezoeken: 0

Share
Share