Dit is een geheel instrumentale plaat in de traditie van Klaus Schulze en Tangerine Dream. En gezien de hoeveelheid muziek die beiden en anderen in dit genre hebben voortgebracht mag je je afvragen wat er nog voor zinnigs aan toe gevoegd kan worden. Toch slagen er nog steeds bands in om me daarin te verrassen, of toch gewoon zulke mooie muziek te maken dat ik er niet onder uit kan. Het onvermijdelijke is hier zeker het geval. De structuur en klank grijpen me. De basis is vooral een grondtoon die je als het geluid van strijkers zou kunnen horen, maar ook vergelijkbare synthesizer klanken. Daar overheen wordt met een grote "elegantie" het geluid van piano en andere ijle klanken gelegd. Af en toe komt er een drum aan te pas om meer nadruk toe te voegen.

Iets wat heel goed lukt om het verhaal compleet te maken. De klanken zijn precies de goede en in de goede balans en afwisseling. Voor mij is dit van begin tot het eind een aangename geluidsdroom waar ik in meegevoerd wordt en waarin ook aangename geluidsherinneringen opgeroepen worden.

Dit zou kunnen leiden tot een beeld van dit album dat er allemaal engelachtige muziek te horen is, maar het verrassende is juist dat veel van de geluiden opgebouwd zijn uit wat je "scheurende" of misschien "schurende" geluiden moet noemen. Een mooi standbeeld hoeft niet per se van marmer te zijn, het kan dus ook van beton zijn, of zo.

En wederom muziek uit Polen! Een debuut album wat nu een half jaar uit is. (En wat een mooie hoesafbeelding!)