Het Aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging “"Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het ontbreken van regelmaat heeft deze week minder invloed op de "Draaitafel", die ziet er wat mij betreft weer prachtig uit. Met vrij veel stevige muziek dit keer en nog steeds een groot aandeel al wat oudere muziek onder de "die-hards". Het ontdekken van "gemiste" muziek blijft toch een opvallend en mooi aspect van deze hobby.

Het is voor een artiest heel lastig om in de aandacht van een groot publiek te komen. Voor de mensen die nadrukkelijk muziek willen ontdekken is het ook lastig om alle relevante muziek te vinden. Het aanbod is enorm en de kanalen waar de muziek aangeboden wordt ontelbaar. Wie heeft daar überhaupt een overzicht van?

Neem nou eens de band met de alleen al fantastische naam "Two Shakes of a Lamb's Tail". Wie gaat er ontdekken dat ze een nieuwe EP op hun site hebben gezet? Dat die vrij te downloaden is? Dat ze ook moeten leven en kosten hebben, en dus ook erg afhankelijk zijn van wat het eventueel aan donaties opbrengt?

Op Spotify of Tidal is het album nog niet te vinden. Toch ligt dat niet aan hun muziek. Die is heel goed. Op Bandcamp en Spotify is wel hun andere oudere muziek te horen. Waarom dit album (nog) niet? Geen idee.

Ik vind het een mooi voorbeeld van een soort patstelling in de hedendaagse muziek. Bands wilden vroeger allemaal onafhankelijk zijn van de platen maatschappijen. Dat is gelukt, iedereen kan een plaat uitbrengen. De lijnen waarmee de muziek bij de juiste doelgroep terecht kan komen zijn met die onafhankelijkheid niet meegekomen. Ook daar is een versplintering in opgetreden, het aantal mogelijke kanalen is enorm.

Voor beginnende bands met een eigen geluid is promotie via de grote kanalen als de radio, Tidal en Spotify niet de oplossing. Die hebben te veel andere, eigen belangen... 

De Opvaller(s)

Maar welke min of meer bekende artiesten hebben zich dan toch onderscheiden en gemanifesteerd als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Robert Belfour ‎- Pushin My Luck:

Denk je een authentiek klinkende blues muzikant ontdekt te hebben, is de beste man al overleden op een leeftijd van 74 jaar (RIP). Robert Belfour heeft daarbij 2 albums gemaakt, waarvan dit de laatste is.

Zo jammer, is de overheersende gedachte. Hoe kan het dat deze man geen grotere naam heeft en een bibliotheek aan muziek heeft achter gelaten? Heeft hij geweten hoe goed z'n muziek was? Ik heb geen idee, hij was z'n hele leven "bouwvakker".

Z'n blues is ritmisch en heeft een heerlijke "Mississippi-blues" flow die z'n fijne stem ondersteunt. De blues klinkt vooral door in de stem, daar zit veel diepte in.

Ik kan verder geen achtergrond informatie vinden of de stijl toelichten aan de hand van voorbeelden. Daar ken ik het blues-spectrum niet goed genoeg voor of dit is te uniek. Voorop staat dat de muziek en de vocale uitingen van Robert Belfour me mee nemen in z'n cadans.

Tidal:

Spotify:

Raoul Vignal - The Silver Veil:

Het eerste volledige album van de Fransman Raoul Vignal is meteen verrassend goed. De nauwelijks gearticuleerde ingehouden zang trekt voortdurend de aandacht. Dit Engels gezongen album is al in 2015 opgenomen in Berlijn en nu pas uitgebracht. Gelukkig maar.

Een opvallend aspect van de muziek zijn de composities en de wijze waarop deze op akoestische gitaar gespeeld wordt. Zonder een duidelijk herkenbaar kop-romp-staart opbouw blijven deze nummers overeind door de sfeer die ze oproepen en de pracht van het gitaarspel.

Het gitaarspel staat voortdurend op de voorgrond en wordt af en toe begeleid door nauwelijks waarneembare percussie, piano en ook fluit.

De muziek krijgt het labeltje folkrock mee, maar dat is bijna een belediging. Rock is dit zeker niet. Folk snap ik vanwege de akoestische gitaar. Dit is geen muziek die je even snel een labeltje opplakt, daar is het te bijzonder voor. Als het geïntroduceerd zou zijn als bewerkte klassieke gitaarmuziek zou ik het ook geloven.

Tidal:

Spotify: