Het Aanbod
Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?
Deze week is eindelijk het kwartje gevallen bij de muziek van Timber Timbre, een voorbeeld hoe muziek na lange tijd toch kan gaan werken.
Over het beleven van muziek door mijzelf had ik vorige week twijfels. Ik vreesde een soort luister moeheid. In de afgelopen week is die twijfel echter volledig weggevallen.
De eerste diepe muziek ervaring was van vrijdag op zaterdag. We waren thuis, dus aan het eind van de TV avond gingen we over op muziek. Omdat ik eerder op de avond de mediaplayer weer zover had gekregen dat die afspeelde waar ik om vroeg, koos ik voor de DVD van Anouk, "Anouk Is Alive" uit 2006, omdat we die beiden erg mooi vinden.
Ik was dus wel voorbereid op mooie muziek, maar toch heeft deze dubbel DVD me helemaal weggeblazen. Anouk was toen nog een echte rock-chick en dat is ontzettend mooi vormgegeven en zeer goed vastgelegd. Opvallend was dat ze toen nog zo open en onbevangen stond te zingen. Een DVD van wereld klasse wat mij betreft.
Een dag later was ik bij de CD presentatie van het album "Robot" van My Blue Van. Daar ben je natuurlijk ook gespannen voor, "zal het wat worden?" vraag je je herhaaldelijk af. Ook dat werd een grote verrassing. Wat heb ik genoten van de avond en de muziek van My Blue Van!
Is er dan nog ruimte voor meer? Jazeker en dat is toch best knap van muziek. Je kan gewoon van het ene stuk naar het andere overgaan en weer zo'n prachtige ervaring hebben. Al snap ik dat de limiet in mijn geval erg ver weg staat.
De Opvaller(s)
Maar welke min of meer bekende artiesten hebben zich afgelopen week op de "Draaitafel" onderscheiden en gemanifesteerd als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?
Timber Timbre - Sincerely, Future Pollution:
Dit album komt al weken langs geshuffeld op de "Draaitafel" en hoewel het elke keer wel de zinnen kietelde bleef het een beetje een twijfel geval.
Dat veranderde toen ik besloot om het album eens in z'n geheel te draaien. Toen begonnen de afzonderlijke nummers elkaar aan te vullen en te versterken. Toen bleek dat echt alle nummers in hetzelfde trage tempo gespeeld werden. Ik ken de andere albums van Timber Timbre niet, dus ik weet niet of dit een vast stijl element is van Timber Timbre. Het is in ieder geval een bijzonder kenmerk van dit album.
Het tempo vraagt op het gehoor regelmatig om een versnelling. Soms wordt die versnelling vanuit de zang of percussie een beetje ingevuld. Meestal blijft je met dat gevoel achter en wordt de muziek ongrijpbaar door het volharden in deze "slow motion".
Nu ik het in z'n geheel heb beluisterd is dit het concept voor dit album en hoor ik de ongrijpbare schoonheid die ook het album "Moon Safari" van Air heeft. De klanken die worden gebruikt zijn op zichzelf staand niet een bron van plezier, maar in de omgeving van de hele song wel de oorzaak van een bijzondere muzikale ervaring.
Eigenlijk is het dus niet uit te leggen. Probeer de beschrijving van de Melkweg ook eens als je nog twijfelt. Die is wel heel beeldend.
Vanaf 12 oktober weet ik hoe het allemaal live uitpakt.
Weergaven: 21