Het aanbod

Welke muziek vind je deze week onder de wekelijkse aankondiging "Draaitafel" bespreekweek", wat zijn de overblijvers na selectie van het aanbod?

Het verhaal

Welke indruk heeft de gedraaide muziek de afgelopen twee weken gemaakt? Het eindelijk maken van het verslag van het optreden van de Analogues in de schouwburg in Hoorn (het White album van de Beatles) was er een. Dit gecombineerd met het meer dan anders luisteren naar de originele Beatles muziek is een tweede.

Niet voor niets stel ik al een paar jaar het reviewen van de Beatles albums uit. Dat vind ik heel lastig, want hoe doe ik recht aan m'n bewondering en wat ik ervaar als ik naar die muziek luister? Kan ik aanduiden hoeveel indruk de composities maken in creativiteit en inventiviteit? Hoe al die ideeën ook nog eens samengebracht worden tot muziek die zoveel plezier geeft en van mooi een muziek begrip maakt.

Bij Pink Floyd of Led Zeppelin is dat eenvoudiger. Daar zijn de herinneringen al zo'n tien jaar later ontstaan en heeft de bewondering zich over veel langere tijd en met grotere tussenpozen ontwikkeld. Dat is emotioneel toch van een andere orde.

Bij het luisteren naar de Beatles komen zoveel opgestapelde herinneringen vrij aan die bewondering dat het terloops luisteren naar een Beatles nummer eigenlijk niet meer kan. Hoe vang je dit in een review?

Een review zou eigenlijk ook per Beatles nummer moeten plaats vinden. Hoe pak je dat aan? Als ik niet uitkijk ben ik 305 reviews verder. Ik blijf dit dus nog even voor me uitschuiven. Praktisch nog niet te doen, emotioneel nog te veel een ding.

De opvaller(s)

Maar zijn er dan nog min of meer bekende artiesten geweest die zich afgelopen tijd op de "Draaitafel" onderscheiden hebben en zich gemanifesteerd hebben als "Hé, dat is echt lekker om naar te luisteren!"?

Sean Christopher - Yonder:

De muziek van Sean Christopher valt in de categorie oorwurmen, maar dan positief. Zodra ik dit album in de "Draaitafel-shuffle" opgenomen had werd m'n aandacht voortdurend getrokken als ik de muziek van "Yonder" hoorde. Dit kwam door de klank van de stem van Sean Christopher, maar vooral ook de klanken van z'n flamenco gitaar.

Hoewel de muziek af en toe naar het Top 40 genre neigt, is het eigen genoeg om voor mij interessant te zijn. Het sterkst zijn de nummers waar z'n teksten op de voorgrond staan "Don't Panic", "Lazarus", "Zanzibar" en ook het begin van "Asphalt". Heel sterk zijn de flows in de muziek, de "lange" stukken op de flamenco gitaar, dat is echt genieten.

Voor een debuutalbum is dit al een geweldige CD. Als je weet dat alle instrumenten door Sean Christopher zelf bespeeld zijn dan is dat heel indrukwekkend. Als je dan ook nog zelf voor de opnames en productie gezorgd hebt begint het beeld van een multitalent te ontstaan.

Een grote kwaliteit van het album is de klank en het klankbeeld. Ik beloof veel luistergenot voor wie daar gevoelig voor is.

O ja, voor wie daardoor geïnsprireerd raakt, de opener van het album, "A Thousand Hues", is als single al heel succesvol. "Everything" heeft ook al zo'n historie vanuit een commercial. Wat ik leuk vind is dat Sean Christopher gewoon uit Nederland komt.

Tidal:

Spotify: